Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

27 "Beklenmeyen Haber"

"Sende öylesin." Dudaklarına yayılan gülümsemeyle birlikte gözlerime baktı.

"Benim güzel hatunum." Yanağımı öptü. "Bu gece seni bırakmak istemiyorum. Dün ilkin olduğu için seni erken bıraktım. Bugün böyle yapmak istemiyorum ama tabii senin isteğine bağlı." Diye mırıldandı.

"Kurt şey ben utanıyorum." Kurt sırıttı.

"Evlilik cüzdanımızı göstermemi ister misin?" Diye sordu. "Bakıp bakıp evli bir çift olduğumuzu hatırlarsın." Kaşlarımı kaldırdım. "Evli çiftler birbirinden utanmaz ya hani yavrum." Yavaşça göğsüne vurdum.

"Aptal sorun evli olmamız değil, ben senden utanıyorum!" Dediğimde güldü.

"Dün gece her yerini ezberledim ki, niye şimdi böyle yapıyorsun?" Utançla yüzümü kapattım.

"Ya Kurt!" Kurt'un ağırlığını üzerimde daha çok hissettim.

"Gel haydi." Dediğinde utana sıkıla yüzüne baktım.

Kurt dudaklarımızı buluşturduğunda kendimi ona bıraktım...

***

Gözlerimi araladığımda yorgunca gerindim.

"Günaydın." Dedi Kurt.

"Günaydın." Diye mırıldandım.

"Haydi kahvaltı yapacağız." Dediğinde ofladım.

Kurt bana yaklaştı ve yavaşça sırtımı öptü.

"İlacı çekmeceye koydum. Onu sakın ihmal etme ve unutmamaya çalış." Başımı salladım. "Sana her gün içtin mi diye soracağım." İnledim.

"Sen de ne korkaksın be!" Diye kızdım. "Korkma hamile kalıp başına kalmayacağım!" Kurt göz devirdi.

"Ulan zaten evli kalacağız. Ne demek başına kalmayacağım? Koca bir ömürü seninle geçireceğim, yalnızca şimdi zamanı değil." Yavaşça ayağa kalktım.

"Bunu kabullendikçe üstüme geliyorsun!" Kurt hemen ayağa kalktı.

Çıplak olduğumu hatırlamamla sinirle inledim. Tam örtüyü alacaktım ki Kurt birden beni belimden tuttu ve gözlerine bakmamı sağladı.

"Ben senin üstüne gelmiyorum." Dedi sakin bir ses tonuyla. "Bunu sana hatırlatmam mı suç bebeğim?" Diye sorduğunda derin bir nefes aldım. "Bu konuda tartışmak istemiyorum." Yavaşça belimi okşadığında başımı göğsüne yasladım.

Ona bu kadar aşıkken benim çocuğumu istememesi çok ağrıma gidiyordu.

"Kurt bana değer veriyorsun değil mi?" Sesimin kısık çıkmasıyla birlikte yavaşça alnımı öptü.

"Değer vermesem şu anda burada olur muydun?" Zorlukla gülümsedim ve başımı salladım.

Kurt çenemi tuttu ve gözlerimin en içine baktı.

"Her şey seni düşündüğüm için bunu biliyorsun değil mi?" Diye sordu.

"Evet." Gülümsedi.

"Güzel." Yanağımı öptü. "İstanbul'a döner dönmez çalışmaya başlayacaksın. Ben de çok destek olacağım, gerekirse sabaha kadar birlikte ders çalışacağız." Derin bir nefes aldım.

"Bazı erkekler karılarının çalışmasını istemez ya hani, sen hiç onlar gibi değilsin." Omuz silkti.

"Eğer çalışmak istiyorsan buna karşı çıkacak değilim. Hem söylediğin gibi bir savcı olursan yanımda yerin hazır demektir. İş hayatında da sürekli birlikte olacağız, gözümün önünde olacaksın yani." Dedi.