AKIL HASTASI 2

İZ

Doktorun gözünden
Sereni kontrol etmek için onun odasına doğru ilerlemeye başladım.

Odanın önüne gelmiştim. Kapının kolunu tutmamla elimi geri çekmem bir oldu.

Kapının kolu çok sıcaktı... dokunamicağım kadar sıcak...

Hemen yanımda geçmekte olan bi personele bana tahta gibi bi şey getirmesini istedim.

Serene... bi şey olmamıştır değilmi?

Getirdiği tahta çubuğu kapının koluna vurarak açmaya çalışıyodum.

Serene bi şey olmasına izin veremezdim.

Odaya seslenmeye başladım
"SEREEEN SEREEN ORDAMISIN CEVAP VER! "

Cevap yok...

Bi iki deneme sonra kapı yavaşça aralanmaya başladı. Kapı açılır açılmaz korku içinde içeri girdim.

İçeri girdiğimde şaşırıp kalmıştım....

Seren yatağının üzerinde sessizce oturuyordu. O kadar çağırmama rağmen bi şey demedi bana.

Tuhaf değilmi?!

Hemen onun yanına gittim.

Telaşlı bi biçimde
-Seren iyimisin kızım ha? dedim.

Gözlerini yavaşça bana çevirdi. Ve acı içinde  gülümsedi

-İyiyim.

Kesin bi şey olmuştu Serene. Çok tuhaf görünüyodu.

Gözleri ağlarken kendisi gülüyodu... acı bi gülümseme

Sereni kullarından tuttum ve onu sarsmaya başladım.

-Seren kendine gel! Noldu anlat bana hadi!!

-Ya bi şey olduğu yok! Sende amma uzattın.

Dedi ve beni geri itti.

Ayağa kalktı. Ve dışarı çıkmak için kapıya yöneldi.

-Benim hiç bi şeyim yok tamammı, sadece yalnız kalmak istiyorum biraz.

Dedi ve kapının kolunu tutup kapıyı açtı arkasından hızla kapadı.

Kesin bi şey olmuştu buna,  hem de çok kötü bi şey...

Odama gitmek için kapıya yöneldim. Kapıyı açtım ama Kapının kolu yine elimi yakmıştı.

Dışarı çıktım ve odama yürümeye başladım.

Amaa...

Bu kapı kolu hala sıcaksa.... neden Serenin elini yakmadı?!

Serenin ağzından
Odadan hızla çıktım ve bahçeye gittim. Derin bi nefes aldıktan sonra oturmak için bi bank aradım.

Etrafım delilerle doluydu resmen.

Her tarafta bi Akıl Hastası...

Ama ben eminim ben akıl hastası falan değilim. Sadece etrafımda bana inanmayan insanlar var.

Banka oturdum ve yaşadığım şoku düşünmeye başladım.

Gördüğüm şey neydi şimdi?
Ve anlamı ne onun?? Belki Sarpın bi işaretidir. Belki...belki Sarptı o kulağıma her şey kötü olucak diye fısıldayan?

Peki bu iz neyin nesiydi?

Her tarafta çığlıklar, içim korkuyla dolu ve kimse yok yine....her zamanki gibi...

Başımı ellerimin arasına aldım ve kısık kısık ağlamaya başladım.

Doktorun gözünden
Odama girdim ve bi sağa bi sola yürümeye başladım. Her şey karmakarışık bi hal alıyodu. Ve Seren sadece susuyodu.

Elimle başımı ovuşturmaya başladım ve pencereden dışarı baktım. Seren dışarıda ağlıyodu. Belki şimdi konuşsam bana anlatır? İçimdeki minik bi umutla bahçeye indim.

Serenin ağzından
Birinin beni dürtmesiyle kendime geldim.

Kafamı kaldırdım ve kolumla göz yaşlarımı sildim.

-Ne istiyosun?

Doktor yanıma oturdu ve eliyle belimi sıvazladı.

-Derdini anl-

-AH!

Hemen kendimi geri çektim belim yanıyodu çünkü...o iz..

Gözlerim dolmuş bi vaziyetteyken doktor elini hemen çekti ve bana şaşkın bi biçimde baktı.

-Noldu?

Hiç bi cevap vermeden acı içinde odama koştum.

Doktorun gözünden
Seren ağlayarak yanımdan uzaklaştı.Çok tuhaf davranıyodu.  Nolmuştu peki ona?

İvit ponçiklerim
Vote ve yorum bekliyorum

<3 Sizi sefiyom