ANONİM: Hiç Kimse

0.8

Bir Ay Sonra

Mete: Beni belki benden de iyi tanıyorsun.

Mete: Eğer öyleyse biliyorsundur,

Mete: Şu zamana kadar cesaretim olmadığı için sana mesaj atmadığımı.

Mete: Söyleyecek bir şeyim yok ki.

Mete: Ne diyebilirim?

Mete: Ancak geçen zamanda şunu anladım.

Mete: Bu şekilde daha da rahatsızım.

Mete: Sana umut vermek değil amacım,

Mete: Yanlış anlama.

Mete: Sen bana,

Mete: Şu dünyada derinlerde bir yerde

Mete: Hala gerçek aşkın var olduğunu hatırlatıyordun.

Mete: Aşkın karşılıklı olması gerekmez

Mete: Bunu en iyi sen bilirsin.

Mete: Sevmişsen, sevmişsindir çünkü.

Mete: Kimsenin sana neden diye sormaya hakkı olmaz.

Mete: Şunu anladım ki,

Mete: Sen gerçek ve karşılıksız aşkın elle tutulur bir örneğisin.

Mete: Özellikle de şu sıralar basit hoşlantılara aşk diyen insanlarla doluyken etrafım,

Mete: Sen bana çok garip göründün ilk önce.

Mete: Ancak anladım ki, asıl garip olan diğerleriymiş.

Mete: Evet, buzdan duvarlarım var.

Mete: Ancak buzdan duvarlar aslında en dayanıksız olanlardır.

Mete: Sonuçta ateşle temas ettiklerinde erirler.

Mete: İlk temas eden ateş, senin aşkındı.

Mete: Bu yüzden bana mesaj at eskisi gibi.

Mete: At ki iyi olduğunu bileyim.

--

Anyone: Ben iyiyim, Mete.

Anyone: Zaten ne zaman iyi olmadım ki?

Anyone: Daha doğrusu,

Anyone: İyi olmasam ne değişecek?

Anyone: En azından gülebiliyorum.

Anyone: Bu kadarı yeterli mi?

*

Soğuk bir kış günü, ansızın bir anda süslemeye başladın bir genç kızın hayatını. Senin bundan haberin bile yoktu oysa.

Önemli değil, dedim. Daha bir sevdim.