Gecenin Gözyaşları

*2.BÖLÜM*

Bora ve gece arabaya binip eve doğru gittiler. Gece ise çok heyecanlıydı dedesinin ona bıraktığı şirkete sahip çıkacak ve bi daha asla  böyle bişey olmamısı için de çok çalışacaktı. Bu sırada boranın sesi çalınmıştı kulağına.

- Ee nasıl buldun adamları?

Gece biraz düşündü burak iyi birine benziyordu ama diğer mavi gözlü olan biraz soğuk biriydi anlaşmayı yamaçla yapması gerekirken burakla yapmıştı.

- Bilmem iyi insanlara benziyorlar

Bu konuşma sonrasında bi daha çıt çıkmadı sessiz bi şekilde devam ettiler yollarına

***

- Burak!

Burak merdivenlerden aşağı inip yamaç'ın yanına gitti. Yamaç ise köşesine çekilmiş viskisini yudumluyordu.

- Efendim kardeşim

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı yamaç bugün hakkında konuşma gereği duymuştu.

- Bugün toplantıdakiler kimlerdi hemen iş yapalım dedin? Ne kadar güveniyorsun?

- Gecenin dedesi onu iyi tanırım zamanında iş yapmışlığımız var. Yanındaki arkadaşı Bora beni arayıp acil bi durum olduğunu söyledi. Bende yardım olur diye düşündüm.

- Hayır kurumumuyuz biz! Herşey karşılıklı!
- Yamaç saçmalama!

- Şimdi onlara hiçbirşey belli etme zamanı gelince ben söylerim!

- Yamaç istersen vazgeçelim

- Olurmu hiç! Benim yerime konuştun insanlarla!

- Sen nasıl istersen öyle olsun.

***

- Gece yemek hazır!

Zıplayarak odasından çıkıp salona ilerledi masaya baktığında Bora yine döktürmüştü.

- Hah geldin mi hadi otur
- Ellerine sağlık
- Afiyet olsun

yemek yemeğe başladılar. Bu sırada boranın telefon melodisi yankılandı salonda. Arayana baktığında şaşırmadım edemedi bu saatte neden aramıştı ki.

- Efendim naz? Ne! Tamam tamam geliyorum!

Bora hızla kalktı masadan ve ceketini giymeye başladı. Gece ise onu izliyordu.

- Bora noldu?

- Naz biraz rahatsızlanmış hemen gitmem gerekiyor.

- Benim de gelmemi istermisin?
- Gerek yok ben sana haber veririm

- dikkat et
-Ederim

Bora evden çıktıktan sonra gece ortalığı toplamaya başladı herşeyi mutfağa götürdükten sonra mutfağı toplamaya devam etti. Bu sırada zili çalıyordu. Elindeki işi bırakıp kapıyı açmaya gitti. Açtığında gördüğü kişi karşısında şaşırmıştı.

- Yamaç bey? Hoşgeldiniz
- Merhaba beni içeri almayacakmısın?
- Ah pardon buyrun

Yamaç salon diye tahmin ettiği yere geçip oturdu. Gece ise onun tam karşısına geçip oturdu neden geldiğini düşündü acaba ters giden bişey mi olmuştu?

- Bu ziyareti neye borçluyum?

Yamaç derin nefes alıp konuşmaya başlamıştı laf kalabalığından hoşlanmadığı gibi bu kızda bişeler vardı.