"Nakita ko yong nangyari, Kael."--Jennifer.
Napahingang malalim ako tsaka napakibit balikat. Sinubokan kong ngumiti pero kahit anong 'faking' ko, hindi ko parin maitago na nasasaktan ako.
"Ginawa lang naman niya yon para matapos na ang gulong 'to. Naiintindihan ko siya. At ginusto ko rin naman yon."
Napalunok ako at ginagalaw ang nangangawit kong panga.
Mas lumapit pa siya sakin. She raised her arm and hugged me.
I can't feel any smoothness or hardness of her body. I can only feel the cold, light wind embracing me.
"Kael, hindi pa naman huli, hindi pa naman dito magtatapos ang lahat. Huwag ka lang sumuko. Don't ever stop believing that there would always be a right time. Matatapos rin ang lahat ng 'to at maisasaayos natin ang lahat."--Jennifer.
Namuo ulit ang luha sa mga mata ko. Nang isang beses akong pumikit, sabay na tumulo ang luha ko pababa sa baba ko.
"Tama ka, Jennifer. Tama ka."
It's my first time to get comforted with a ghost. First time ko rin naman na mag drama ng ganito tungkol sa ganoong bagay.
Sorry sa mga artista at sa mga kakilala kong lalake noon na sinabihan ko ng sobrang madrama dahil 'lang' sa bagay na iyon. Now, I know how it feels.
Ilang beses naman akong binasted noon pero hindi naman ako naging ganito. Matindi talaga 'to. Ang lakas nga talaga ng tama ko kay Jana.
Pagkatapos kong magsawang umiyak sa harapan ng kaluluwa ni Jennifer, napatanong ako sa kanya kung paano siya lumabas sa katawan niya na naka confine sa hospital.
"Ganito kasi ang nangyari, nang masagasaan kami ni Luiji, unang lumabas ang kaluluwa niya. Ang kaluluwa ko naman, tsaka na lumabas nang nasa hospital na ako. Nakakalabas man ako ngayon pero kaya ko ring pumasok ulit sa katawan ko. I decided to roam around with this ghost form dahil gusto ko paring makatulong sa misyon natin."--Jennifer.
Ang cool ni Jennifer! Ang galing niya para makapasok at makalabas sa katawan niya! Pero nakakatakot tong ginagawa nila! Baka kunin sila ni Adie!
"Hindi kaba natatakot, Jennifer? Na baka kunin ka ni Adie? Tsaka yong pinsan ko? Nasaan na ang kaluluwa niya?Ligtas ba siya?"
Nag-aalalang pahayag ko. Ngumiti siya at may itinuro sa likuran ko.
"Awwooo! Awwwwoooo!"--Nangingilabot ako nang marinig ko yon sa likuran ko.
Dahan-dahan akong napalingon at...
" awwwwwooo!awwwwo!"--Si Luiji.
"Shit. Ikaw yan, Luiji? Ahahaha! Ang panget mong multo!"
First time kong natawa nang makakita ako ng multo. Ahahaha!
Laugh trip tong mukha niya!
"Tsk. Akala ko ba matatakotin ka? Bakit hindi ka natatakot sakin? Multo na ako. Pakshet lang. "--Luiji.
Sino bang hindi matatawa sa mukha niya na may dark circles sa mga mata?
YOU ARE READING
Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]
HorrorKael was just a usual 13 year old kid not until he witnessed a gun shot incident right in front of his eyes. Eversince then, he got the ability to see wondering ghosts in any corner of his everyday living space for around five long years up until h...
🔯 Chapter Thirty: Creepy List
Start from the beginning
![Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]](https://img.wattpad.com/cover/39903611-64-k757270.jpg)