Her last chapter

17

Youssef

Mijn ogen waren rood en voelde prikkelig aan. Het is inmiddels al 2 dagen geleden en morgen zal er djanaazaah gebed boor haar zijn. En dan zal ze in shaa allaah worden begraven.Ik kon het nogsteeds vatten

Al 2 dagen heb ik niet geslapen,Niet gegeten  en geen enkel woord met iemand gesproken. Al twee dagen ben ik enkel aan het staren naar een witte muur

Ik wist dat die foto's bewerkt waren ik wist dat  Youssra sihr op Inaya had gedaan maar toch deed ik niks . Ik wist dat die foto's nep waren maar deed ik wat?

Ook toen ik me vader opbelde om het nieuw te vertellen deed hij alsof het hem niks deed in tegendeel tot mijn moeder. Die huilde al twee dagen lang

Ik stond op om mij klaar te maken voor het djanaazaah gebed. Ik waste mijn gezicht  en verrichte wodo. Ik durfde nauwelijks in de spiegel te kijken ik was niet meer the smoothboy die met enkel een blik elk meisje kon krijgen

Ik leek op een junk, ik was Youssef niet meer

Ik trok mijn jelaba aan en gooide de deur met een klap achter mij dicht op naar de moskee waar ik in geen jaren was geweest ik schaamde me me voor mijn situatie  dat ik niet eens een gebedskleed onder ogen wou zijn

Ik was geen goeie jongen ik maakte meisjes hun leven zuur , Ik perste ze en chanteerde ze met fake naaktfoto's af ik dealde , kortom ik deed alles wat niet goed was

Onzeker liep ik de moskee binnen. Ik zag mij vader daar zitten zonder enkel spijt of berouw het deed het niets alsof hij hier verplicht zat

Ik zag younes staan in een hoekje Quran te lezen ik ging naast hem zitten de laatste dagen had ik gemerkt dat hij heel erg aan het veranderen was hij was minder op het pleintje hij  zag er veel beter uit hij had een klein baardje laten staan

Ook mijn vader die was er die zat wat verderop
Op zijn telefoon. Een hele emotieloze blik had hij alsof het niks deed en dat zou mij niks verbazen.

Samen met Younes heb ik haar uitvaart geregeld en samen gaan we met haar mee tot ze begraven word. Younes had me ook alles verteld en uitgelegd.

Zelfs Younes die was er voor mijn zusje en ik niet en dat vrat mij zowat op. Nooit zal ik een normaal leven kunnen leiden zonder schuldgevoel dat wist ik nu al.

Ik liet het zelfs toestaan dat jongen bij mij thuis kwamen om mijn zusje te misbruiken.

Ik zal het mezelf nooit vergeven dat wist ik al zeker.

Ik deed mijn schoenen uit en knikte kort ''As Salaam ou aleikoum' ik ging naast Younes zitten hij was er zo kapot van

Ik had al aan Younes gemerkt dat hij heel erg aan het veranderen is maar ik zocht er geen reden achter nu is het duidelijk en heel anders

Hij zag er ook helemaal kapot uit hij had een donkerblauwe Nike tech aan met zijn per verborg bij zijn wallen en donkere betraande ogen zijn baardje was warrig Toen hij mij zag klapte hij zijn boek dicht en zette het terug

Het deed me pijn om te zien hoe leeg de gebedsruimte was Ik voelde toch ergens troost in mijn gebed

Dat was mijn enige houvast want anders was ik allang onderuit gegaan

Ik zag hoe de uitvaartdienst Inaya wegreden. Over een paar uurtjes moest ik in het vliegtuig zitten en ik had mijn koffer niet eens gepakt

Ik groette Younes en we spraken af dat hij me over een uurtje kwam halen.

Ik deed mijn oortjes in en mijn pet op en mijn handen in mijn zakken en liep naar huis om mijn spullen te pakken

Ik voelde dat ik tegen een klein meisje aanliep zo boos als ik was schreeuwde ik "HALLO A RAT KUN JE NIET UITKIJKEN' wetend dat ik fout zat

'Uuh sorry?' Hoorde ik achter me. Ik draaide me om 'Maar volgens mij liep jij tegen hem aan?'  Ik zag een kort vol  Turks meisje staan van ik gok Inaya haar leeftijd +/- 19 jaar  oud lang zwart stijl haar en een heel wit gezichtje ik merkte dat ik haar aanstaarde  en herstelde mezelf weer

''Je ziet toch een fietspad en daarnaast een pad op te kunnen lopen mar ja zoals normaal kennen Marokkanen geen regels en -'

' als je het niet erg vind ik moet nu gaan ik heb namelijk een belangrijke afspraak'  stopte ik haar en liet haar niet uitpraten wetend dat ze gelijk had

-