Her last chapter

13

Inaya

Sarah is inmiddels verplaatst naar het ziekenhuis en het is al 11 uur s'avonds  en het gaat niet goed met haar, Ik heb haar hand de hele tijd vast en reciteer verschillende soewaar van al mulk tot al-yaseen

Ik laat haar hand los en geef haar een kus op haar hoofd en fluisterde in ik haar oor dat ik zou bidden en terug komen

"Galti rani gadin sali o nrzjah 3andik" ik ga bidden en kom dan bij je terug

Met een dubbel gevoel verrichte Ik wodo "ashadou an Allah illalah wa ashadou ana Mohammed en rassulullah" herhaalde ik zn 10 keer ik haalde uit mijn tas mijn gebedskleed en verrichte mijn gebeden na het gebed besloot ik nog een smeekgebeden voor de ummah te doen en een du'a voor Sarah

Ik liep haar kamer in en zag haar zoon zitten naast haar bed en haar hand vasthield. Ik besloot op een van de krukjes te zitten waar de jongen op zag aangezien hij zat waar ik voorheen zat

Ik voelde blikken op mij van haar zonen dus richtte mij automatisch op de grond en kwam een jongeman binnen en groette als eerst de 3 broers
Daarna stak hij zijn hand uit naar mij

Ik keek ongemakkelijk naar zijn hand, en keek weer naar beneden hij leek het eerst niet te begrijpen en daarna weer wel ik groet geen mannen alleen mijn mahraams maar ja die groeten mij niet

Ik zag een komende oproep maar had de nummer niet opgeslagen dus besloot ik maar niet op te nemen

Ik deed mijn hoofddoek recht en toen hoorde ik de machine waar Sarah aan gebonden was(even dat woord kwijt) heel hard bieden ik stond meteen op om te kijken wat haar mankeerde

Ik drukte een aantal knopjes in en deed haar een zuurstofmasker om

"Galti rabi howa m3aak)"(god is met je)

Ik pakte haar hand en ze kneep met alle kracht die ze nog had in mijn hand

Toen stak ze met moeite haar vinger op ik hield haar de sahada uitspreken. en met een glimlach viel ze weg. er gleed een traan van geluk over mijn wang

niet omdat ik blij was dat Sarah de wereld verlaten had in tegendeels zelfs. Omdat ze eindelijk verlost is van deze dunyaa, omdat ze nu dichtbij Allaah is subhanaa allah de gedachte liet me lachen . ik gun haar janaath al firadouass.

door de hele kamer hoorde je oorverdovend gejank 'smehlia mwimti smehlia'' vergeef mij mama vergeef mij te laat..

ik keek op de klok en zag dat het inmiddels al weer 2 uur was het boeide me niets. mn broers zijn nu vast nog buiten en mn ouders liggen te slapen ik haastte mezelf naar amsterdam om op tijd te  komen voor fadjr.  onderweg had ik een heel erg dubbel gevoel Saraah heeft zojuist haar laatste adem  uit geblazen wie weet wanneer de mijne zal zijn ? en ik heb nog niks bereikt. Ergens zou ik wel mulk al mawth willen zien en zou ik hier wel weg willen. want dan begint het echte leven

het station was zo goed als leeg een paar mensen die zich naar werk haastte om half 3 s'avonds en een paar dronken mensen ik keek automatisch omlaag tranen die rolde van mijn wangen ik was nog nooit zo laat nog buiten geweest en ik was ook enorm bang ''INAYA'' hoorde ik ineens iemand schreeuwen van achter zo bang als ik was begon ik harder te lopen

de voetstappen leken me te achtervolgen en mij in te halen zachtjes reciteerde ayat ul kursi .ik werd in ene naar achter geduwd. ik maakte een schrik geluidje toen ik zag dat Younes me naar achter duwde  ''je werd bijna overgereden'' legde hij uit ik keek omlaag en schaamde me kapot even bleef ik in zijn ogen kijken

''je hebt gehuild'' zei hij in ene ik keek omlaag en knikte ''de trein komt over 25 minuten trouwens'' ik keek hem bang aan '25 m.ii.nuten?" vroeg ik hij zuchtte en knikde ''wat doe je eigenlijk nog buiten?" vroeg hij ''lang verhaal'' hij keek  op zijn peperdure horloge ''ik heb tijd de trein komt over 25 minuten en dan moet ik nog ander halfuur in  de trein zitten + kwartiertje met de bus '' weer leek ik te beseffen dat ik pas 5 uur thuis kom en dan te laat ben voor fadjr en dan over ander halfuur   weer de deur uit moet ya allaah ik alhamdoulillaah al lodo verricht in het ziekenhuis i k keek in mijn tas en zag dat ik een gebedskleed bij me had

aaangezien ik nog 20 minuten had besloot iik snel te bidden ik spreidde me gebdskleed ik zag dat er een meingte om me heen aan het creeren was ''wat doet zei nou?'' ''is ze gek geworden'' allah ou akbar fluisterde ik zachtjes ''wesh is zij barkie in dr kop'' hoorde ik een marokkaanse     jongen '' waarop zijn vriend antwoordde '' wtf doet ze wollah meh ze schaamt zich'' ''ZEI SCHAAMT ZICH NIET? WA OPKANKEREN ALLEMAAL NU ''schreeuwde younes in ene

de menigte was in middels al verdwenen en ik zag hoe de trein voorbij reed mooi zo nu kom helemaal te laat thuis

Younes was waarschijnlijk al in ge stapt want ik alleen op het perron. Ik was dood bang en ging maar zitten op een bankje. waarbij  de  tranen over mijn wang rolde met mijn khimaar veegde ik mijn tranen telkens weg.  ik voelde een hand op mijn schouder en trilde helemaal van angst ''Ínaya?" hoorde ik de stem van younes zachtjes. 'hij kwam naast me zitten en wreef over mijn rug ik liet mijn tranen in vrije loop en begon te praten over mijn verplichte huwelijk, over Sarah over dat mijn broers mij amper aankeken het leek uren te duren door een zelfmoord had de trein ook vertraging het voelde  goed al die opgekropte gevoelens in ene uit te laten. ''Younes het spijt mij sorry' zei ik zachtjes toen ik besefte dat ik mijn tranen in vrije loop had gelaten hij gooide zijn armen over mij heen en ik liet mijn tranen in vrije loop heerlijk na 19 jaar dit is wat ik even nodig had.