"နည္းနည္းေတာင္ျပည္႕လာသလိုပဲ..."
"India ကအစားအေသာက္ေတြေကာင္းလို႔ထင္တယ္...ဟီးဟီး..."
"မျဖဳတ္ထားနဲ႔ေလ...ဆရာဝန္ကအၿမဲတပ္ထားဖို႔မွာလိုက္တယ္မို႔လား..."
Mask ေၾကာင့္စကားေျပာရတာအားမရလို႔ထင္သည္...ဆြဲခြ်တ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာေၾကာင့္ကိုယ္ေလ့လာထားတဲ့ေဆးပညာနဲ႔ယွဥ္ၿပီးသတိေပးမိသည္...Public Area မွာေတာ္ၾကာပိုးေတြဘာေတြဝင္သြားမွျဖင့္...
"လူထူထူရွိတဲ့ေနရာမွတပ္ခိုင္းတာပါ...ပိုးဝင္မွာစိုးလို႔တဲ့..."
ကိုယ့္အားထပ္တစ္ခါျပန္ရွင္းျပေနတဲ့အေရွ႕ကေကာင္ေလးအားသေဘာတက်ၾကည္႕ေနစဥ္ေဘးမွေဒးရဲ႕ေခ်ာင္းဆိုးသံေၾကာင့္...
"အဟြပ္...ဟြပ္..."
"ေဒးေဒးေနမေကာင္းဘူးလား..."
"ေကာင္းတယ္..."
စိတ္ပူပန္စြာအေမးစကားဟာခပ္ျပတ္ျပတ္အေျဖတစ္ခုနဲ႔အဆံုးသတ္ခံရသည္...ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိတဲ့ပိုက္ကေၾကာင္အစြာေငးေနသလိုဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့ေဒးကလည္း႐ႈတည္တည္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္...အေတာ္ၾကာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွျပန္လည္သက္ဝင္လာတဲ့စကားဝိုင္းဟာေဒးအေမးတစ္ခြန္းႏွင့္...
"မင္းကငါ့ကိုေတာ့ဖက္ၿပီးႏႈတ္မဆက္ဘူးေပါ့..."
"ဟင္..."
"ခြီး..."
တစ္ေယာက္ကအံ့အားသင့္စြာအာေမဋိတ္သံျပဳသလိုေနာက္တစ္ေယာက္ကေလွာင္တဲ့အခ်ိဳးႏွင့္မို႔ခပ္စိမ္းစိမ္းတစ္ခ်က္ၾကည္႕မိသည္...
"ပိုက္...ဟုတ္သားပဲ...မင္းကလည္းဖက္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ေလကြာ...ေဒးကို..."
"အာ...ဖက္...ဖက္ရမွာလား..."
တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ရြံ႕ေနသလိုပံုစံေလးနဲ႔ပိုက္အားေဒးဆီတြန္းပို႔မိေတာ့ဟိုလူ႕ဘီလူးက႐ုတ္တရက္ထေအာ္သည္...
"သြား...အခုမွလာမဖက္နဲ႔..."
"မင္းကလည္း...စိတ္ဆိုးတာလား..."
ပိုက္ကခပ္တိုးတိုးအသံေလးနဲ႔ေမးရင္းတစ္ဖက္လွည္႕သြားသူေဒးေက်ာျပင္အားေပြ႕ဖက္ေတာ့ေကြးညြတ္သြားတဲ့ေဒးႏႈတ္ခမ္းေတြ...လြန္ခဲ့တဲ့၁၅ႏွစ္ဆီျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ...အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္းမေျပာင္းလဲတာကေဒးအက်င့္...သူ႕အေပၚသည္းညည္းခံလြန္းတဲ့ပိုက္ကိုေဟာက္မည္...ေအာ္မည္...ဆူမည္...ဟိုကေၾကာက္ၿပီးတျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလိုသူ႕ကိုမဆက္ဆံတဲ့အခါျပသနာရွာမည္...အခုလဲၾကည္႕...ဦးႏိုင္နဲ႔ကိုယ့္ကိုေပြ႕ဖက္ႏႈတ္ဆက္သလိုသူ႕ကိုမႏႈတ္ဆက္တာနဲ႔ျပသနာရွာသည္...တျခားသူေတြမျမင္ေပမဲ့ပိုက္အေပၚထားတဲ့ေဒးေစတနာေတြကိုအတိုင္းသားျမင္ေနရသူတစ္ေယာက္အဖို႔...တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာသူေတာင္းဆိုခဲ့တာေတြအတြက္ေမ့ေပးပါလို႔ေဒးေနာင္တရလာရင္ေတာင္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနဖို႔ျပင္ဆင္ထားမိသည္...
Part-19
Start from the beginning
