Ο Στρατηγος (Remake)

Κεφάλαιο 17

Ο άνδρας κατέβηκε τα σκαλιά. Κλείδωσε δύο φορές πίσω του και βρέθηκε στο σκοτεινό, υγρό υπόγειο που συναντιόντουσαν κάθε φορά.
<<Ποιος είναι αυτός;>>είπε με έντονο τόνο μόλις αντίκρισε τον ξένο που καθόταν ανάμεσα στους συντρόφους του.
<<Είναι ένας αξιωματικός του γερμανικού στρατού.>> του απάντησε ένας από τους τέσσερις.
<<Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω>>Ο Λίχνεσταιν σηκώθηκε για να συστηθεί στον καχύποπτο άνδρα.
<<Και γιατί να σε εμπιστευτούμε;>>εκείνος τον κοίταξε διερευνητικά χωρίς να είναι πρόθυμος να πειστεί για την προθέσεις του.
<<Γιατί έχω αυτά>>είπε και πέταξε στο τραπέζι ένα μαύρο φάκελο.
<<Σε αυτό το φάκελο είναι όλα τα στοιχεία για την σύλληψη σας και οι αποδείξεις για την συμμετοχή σας στην αντίσταση. Αν ο φάκελος αυτός δεν ήταν στα χέρια μου αυτή τι στιγμή όλοι σας αύριο το πρωί κιόλας θα στεκόσασταν στο εκτελεστικό απόσπασμα.Γι' αυτό δεχτείτε την βοήθεια μου, που σίγουρα θα σας φανεί χρήσιμη και βοηθήστε με να λυτρωθώ>> Οι άντρες των παρακολουθούσαν με μεγάλη περιέργεια προσπαθώντας να καταλάβουν τα τελευταία του λόγια.
<<Να λυτρωθείς,γιατί; Και από τι;>>αναρωτήθηκε ένας από τους τέσσερις. Ένα παγωμένο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του Λινχεσταιν ακούγοντας την ερώτηση του.
<<Ο πατέρας μου πριν πεθάνει έλεγε ότι υπάρχουν τρία πράγματα που δεν πρέπει να επιτρέψεις ποτέ να σε έχουν υπό έλεγχο.Οι γυναίκες, τα λεφτά και οι ναζί, πάνω απ' όλα οι ναζί.Πόσο δίκιο είχε. Δεν έπρεπε ποτέ να εμπλακώ σε όλο αυτό τον εφιάλτη.Πρέπει να σας βοηθήσω για να μπορέσω να ηρεμήσω έστω και λίγο τη συνείδηση μου.>>

             ✦✦✦

<<Τι εννοείς χάθηκε;πως γίνεται να χάθηκε;>> φώναξε έξαλλος ο Αλεξάντερ ενώ έψαχνε ακόμα αναστατωμένος τα συρτάρια του.
<<Ηρέμησε>>είπε ο Φριτς προσπαθώντας μάταια να τον καθησυχάσει.
<<Μην μου λες να ηρεμήσω.Αν αυτός ο φάκελος έρθει σε λάθος χέρια Ο Γιούς θα μας εκτελέσει και τους δύο.Δεν θέλω να πεθάνω επειδή οι άντρες μου είναι ανίκανοι να φυλάξουν ένα φάκελο>> ο Φριτς σώπασε συνειδητοποιώντας ότι ο Αλεξάντερ είχε δίκιο.
<<Και ο Λίχνεσταιν;Που στο διάολο είναι ο Λίχνεσταιν . Είναι εξαφανισμένος τις τελευταίες μέρες.>> συνέχισε στον ίδιο οξύθυμο τόνο και ενώ δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του ο Λιχνεσταιν μπήκε μέσα σχεδόν τρέχοντας. <<Συγνώμη για την καθυστέρηση.
Τι συμβαίνει;Γιατί οι άνδρες έξω είναι τόσο αναστατωμένοι;>>.
Μόλις ο Φριτς προσπάθησε να του απαντήσει αλλά ο Αλεξάντερ έκανε μία χειρονομία με το χέρι υποδεικνύοντας του να σωπάσει.
<<Αν ήσουν εδώ θα ήξερες. Αλήθεια που ήσουν τόσες μέρες;>> τον ρώτησε κοιτάζοντας τον επικριτικά.
Ο Λιχνεσταιν απέφευγε τα βλέμματα και των δύο.
<<Δεν αισθανόμουν πολύ καλά τις τελευταίες μέρες>> κατάφερε αποτυχημένα να απολογηθεί.
<<Αν υπό πέσει στην αντίληψή μου οποιαδήποτε περίεργή ενέργεια που δεν αρμόζει σε αξιωματικό του Ράιχ Να ξέρεις ότι εγώ ο ίδιος θα σε βγάλω από την μέση κατάλαβες;>> του είπε με πολύ σοβαρό ύφος και ενώ ο χτύπος του τηλεφώνου τον διέκοψε.Σήκωσε το ακουστικό και έκπληκτος άκουσε την φωνή του Γιους.Τα λίγα λεπτά της συνομιλία τους φάνηκαν ατελείωτα για τον ανήσυχο Λίχνεσταιν. Ήταν σίγουρος ότι θα τον αναφέρει στον ανώτερο τους.Δεν το έκανε όμως.Η εξαφάνιση του φακέλου και η συγκάλυψη του σημαντικού αυτού γεγονότος είχαν προτεραιότητα αυτή τι στιγμή.
<<Σε ευχαριστώ που δεν με ανέφερες >> του είπε ανακουφισμένος.
Ο Αλεξάντερ τον κοίταξε για τελευταία φορά ενώ σηκώθηκε για να φύγει.
<<Δεν σε εμπιστεύομαι καθόλου Λιχνεσταιν.Δεν ξέρω τι έχεις κάνει άλλα θα το ανακαλύψω σύντομα >>.