But I love Her

chapter 6

Bea's pov

Its been a week after nung nangyari. Hanggang ngayon  hindi  pa kami nagkakaayos ni mommy. Hindi niya ako masyadong pinapansin. Alam ko naman kung bakit. Hayyy  I  miss  mommy. Miss ko  na yung dating  mommy ko. Sana naman magka ayos na kmi kasi hindi ko na kayang  makitang  hindi kami okay.

Im here sa house walang magawa. Busy naman si kianna  so   hindi kami makakalabas. What to do ba?

Maya  maya hindi ko napansin na nakatulog na ako..

When I woke up nagulat ako kasi its  8 pm   already kaya bumaba na ako to eat my dinner. Pagbaba ko sakto namang kumakain sila mommy at daddy.

"Oh you're awake na pala. Hindi na kita ginising kanina kasi ang  himbing ng tulog mo. Sige na sumabay kana samin ng   mommy mo." Sabi ni daddy. Hindi nalang ako nagsalita at kumain nalang. Habang  kumakain biglabg nagsalita si mommy.

"Parang I want to drink buko juice." Sabi niya.

"Ah mom ako nlng   po bibili." Sabi ko at akmang tatayo na ng magsalita   si daddy.

"Hindi na  ako nalang." Sabi niya

"No ako na. Kaya ko naman." Pagmamatigas ko.

"Sige na anak ma upo ka na ako nalang bibili." sbi niya.

"Sabing ako na!" Pasigaw kong sabi sakanya.

"BEA!" Sigaw ni mommy kaya napatahimik ako.

"Hon relax lang wag kang sumigaw." Pag aawat ni daddy.

"Ilang beses ko ba sasabihin sayo na wag na wag mo kaming sisigawan ng daddy mo!" Sabi ni mommy.

"Sorry po nabigla lang." Mahina kong sagot.

"Nabigla ba ang tawag dun?! Bea respetuhin mo naman ang daddy mo!" Sigaw niya ulit kaya hindi ko na napigilan at lumabas na ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

"Oo na ako na namanang mali! Ako naman palagi diba?! Simula nung bumalik yang lalakeng yan hindi mo na ako pinapansin at puro siya nalang ang kinakampihan mo! Kailan mo ba ako pagtatanggol laban sakanya?!" Hindi ko na napigilan kaya napa Sigaw na ako.

Isang malakas na sampal naman ang inabot ko. Hindi ko ineexpect na magaganon ako ni mommy. Pati siya nabigla sa nagawa niya. Wala ako ibang nagawa kundi ang umiyak at dali daling umakyat sa kwarto ko. Narinig ko si mommy na tinawag ako pero hindi ko na siya nilingon.

Ang sakit, sobrang sakit. Hindi yung sampal niya pero yung fact na kaya niya na pala akong sampalin ng ganon. Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa makatulog na ako.

Den's pov

Hindi ko sinasadyang saktan ang anak ko. Pati ako nabigla sa nagawa ko. Amg tanga mo denden bakit mo sinaktan anak mo?!

Iyak lang ako ng iyak dahil sa nagawa ko. Baka lumayo na ang loob sakin ni bea dahil sa nagawa ko. Hindi ko lang talaga napigilan sarili ko kanina kaya nagawa ko yun. Bukas kakausapin ko nalang siya.

...

Pagka baba ko nakita ko siyang kumakain ng breakfast kaya tinabihan ko siya. Tiningnan niya muna ako bago bumalik ang  tingin niya sa kinakain niya.

"Anak Im sorry. Hindi sinasadya ni mommy. Nadala lang siguro ako kagabi. Sorry din kung ganon ang na fefeel mo. Sana naman anak maging okay na tayo. I miss you. Miss ko na yung anak kong bully." Sabi ko kaya natawa siya.

"Okay lang mommy I inderstand naman po mali naman talaga yung ginawa ko kaya ka nagalit ng ganun kasi hindi  mo naman ako pinalaki ng ganyan. Im sorry mom.." Sabi niya naman.

"Its okay anak as long as okay tayo." Sabi ko sakanya and hugged her.

...

This past few  days naging okay naman kami ni bea but still sila ni LA hindi. I hope maging okay na ang mag ama ko para naman maging masaya na ang pamilya namin.

Im here ngayon sa room kasi hindi ako pinapasok ni LA kasi sunakit kanina ang tyan ko. Wala naman si bea because may pasok siya kaya wala akong magawa dito. Later may narinig  akong nagpark na kotse kaya dali dali akong bumaba. I saw bea na papasok na.

"Hi mom." Sabi niya and kiss my cheeks.

"Hi din anak. Wala ba kayong training today?" Tanong ko.

"Wala po may meeting po  sila coach eh." Sagot niya.

"Okay. Kayo ni kianna hindi kayo aalis?" Tanong ko ulit kasi lately parang hindi na sila umaalis.

"Busy po siya eh." Sabi niya. Halata namang malungkot siya.

"Okay  lang yan. Im sure pag hindi na siya busy babawi yun. Knowing kianna talagang babawi yun." Sabi ko sakanya kaya nag smile na siya.

Bea's pov

Hindi na kami lately lumalabas ni kianna or nag uusap kasi sobrang busy niya. I feel sad but I need to understand her because mahalaga tin naman sakanya ang pag aaral.

Habang hindi kami nag kikita ni kianna palagi   ko naman kasama si jho. I  dont know why  gustong gusto ko siya makasama palagi.. May something sakanya na once makasama mo siya ay ayaw mo na siyang iwan. I never felt this on kianna sadyang si jho lang ang nakakapa  feel  sakin non.

"Huy beh lutang!" Sigaw ni jho kaya napabalik ako sa katotohanan.

" ah sorry  may iniisip lang." Sabi ko.

"Alam mo kasi bea intindihin mo nalang si kianna. Ayaw rin naman nun ma disappoint ang magulang niya kaya nag aaral yun ng mabuti. Hayaan mo habang wala si kianna tayo na muna." Sabi niya. Ano daw kami na muna???

"Ano?" Tanong ko.

"I-i m-mean tayo na muna mag bobonding yun." Nauutal niyang sabi.

"Okay. Thankyou talaga jho for the help." Sabi ko and I hugged her.

Bigla  namang bumilis yung tibok ng puso ko and parang I feel something na hindi ko pa na fefeel sa buhay ko. What's wrong with me???

"You're always welcome bei."  Sabi niya and it gives me chill.

What am I feeling for jho? Is this all about our friendship or.....

Or more than that......

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Hi guys! Sana po nagustuhan niyo ang update ko and vote po kayo kung nagustuhan  niyo.

Ano na ba ang nangyayari kay bea? May feelings ba talaga siya kay jho? Or pure friendship lang ang nararamdaman  niya?

✌&❤