[Zoey's pov]
Connor nam me mee naar het restaurant van het hotel. "Neerzitten!" commandeerde hij. Langzaam ging ik neerzitten aan de aangewezen tafel. "Duuuusss..." probeer ik het gesprek op te starten, Connor kijkt verschrikt op. "Oja." En hij grijpt naar zijn broekzak. Nieuwsgierig kijk ik naar het verfrommelde blad dat hij voor me op tafel legt:"Ondertekenen." Ik kruis mijn armen en kijk hem boos aan, wat denkt hij wel niet, dat ik een hond ben ofzo? "En wat mag dit dan wel voorstellen?" vraag ik en ik kijk hem boos aan. "Wel, jij hebt mijn auto beschadigt, dus jij moet de schade ook betalen. En aangezien jij je dat niet kunt permitteren heb ik een soort contract opgesteld waardoor je in 100 dagen de schade kunt afbetalen." "Wow, wow, wow! Dus jij denkt dat ik niet rijk genoeg ben om dat in een keer te betalen?" "Ja dat denk ik inderdaad." "Ik denk dat ik dat wel kan! Vertel me de prijs dan!" ga ik tegen hem in, pfff wat denkt hij wel dat ik superarm ben ofzo?! Ok, mijn ouders verdienen niet veel geld, en het meeste geld gaat naar mijn studies, maar zo'n klein schrammetje kan toch niet veel kosten. "3000." "3000 wat?!" "3000 euro voor de schram in mijn auto... Remember?" "3000??!!! Maar dat kan ik niet betalen!" "Zieje wel" zei hij met een uitgestreken grijns en schoof me de papieren opnieuw toe. Langzaam las ik het contract, en nog eens en nog eens.... "Je wil dat ik 100 dagen je slaaf wordt? NOOIT!!" "Ja, je verdient exact 30 euro per dag dus nu een beetje wiskunde... 30x100= 3000 "Ik schudde met mijn hoofd, als hij dacht dat ik dat ging doen had hij het goed mis. "Tja, moet ik dan maar de politieke bellen of je ouders?" Lachend hield hij mijn gsm voor mijn ogen, ik greep ernaar hoe had hij dat gedaan? Toen zag ik dat hij in de andere hand mijn portefeuille vasthad. "Hé! Dat is van mij!" "En nu van mij tot je alles hebt terugbetaald. En nu voor de laatste keer, ga je tekenen?" Zuchtend schreef ik mijn naam onderaan het contract, ik had geen zin in politie of in boze ouders en we hadden geen geld voor een nieuwe gsm voor mij. Zodra mijn naam eronder stond gritste hij het papier uit mijn handen en las het na: "Mooizo! En nu kom je met mij mee." Wetend dat ik toch niet kan tegenstribbelen sta ik op en loop met Connor mee. "Oké wat gaan we doen?" "Shoppen." "Shoppen?!" "Ja, en jij draagt de tassen"
Na 4 uur winkel in en uit en een 30tal tassen, besliste Connor een pauze in te lassen. We gingen naar een klein cafétje. "Een koffie en een?" En hij keek naar mij:"Een chocolademelk alsjeblieft" "Dat alsjeblieft." zei hij en hij glimlachte even naar de serveerster voor hij zich terug tot mij wendde. Misschien is hij toch nog een lieve jongen, als je zijn grote ego 10.000x verkleint en al zijn arrogantie wegneemt. Ik glimlach even, en kom dan op het idee dat dit misschien wel het perfecte moment is om mijn 'meester' (ik moet hem nu zo noemen) beter te leren kennen. "Dus... Wat doe je nog graag buiten mensen te laten rondzeulen met tassen." Waauuw Zoey echt?! Een fantastische start, nu ga je zeker alle vuile werkjes moeten doen. "Oh, het was eigenlijk best een grappig zicht." Zei hij en hij glimlachte. En of het niet nog erger kon worden, kwam de serveerster net langs met mijn chocomelk en je kunt het al raden... Precies, 10 seconden later hing ik vol met hete chocomelk, en het enige wat die irritante gast kon doen was lachen. "Wat sta je daar nu te lachen?! Help me liever." zei ik boos, maar i.p.v. me even te helpen bleef hij maar doorlachen. De serveerster die zo vriendelijk was me onder te dompelen in hete chocolademelk stond er wat verloren bij. "Heb je iets om me proper te krijgen?" wendde ik me tot haar. Ze knikte en nam me bij de hand mee naar de bijkeuken. Daar probeerde ze zo goed en kwaad als het ging me proper te maken, en even later ging ik ongeveer proper terug naar boven. Maar toen ik daar aankwam was Connor weg. Waar is die pipo nu weer naartoe? De zware tassen met kleren en zijn jas waren ook al verdwenen hij zou toch niet...? Mijn gedachten werden verstoord door iemand die kuchte en op mijn schouder tikte. "Miss Zoey?" "Ja dat ben ik, wat is er?" "Mr. Connor heeft me gevraagd u thuis te brengen." "Oh!" was het enige wat ik kon uitbrengen, dus hij was toch weg! En mij hier zomaar achterlaten! Oh hoe durft hij! Ondertussen was ik de man al naar buiten gevolgd, en was al in zijn auto (dat veronderstel ik toch) gestapt. De man was ergens in de 30 en had een chauffeurs pak aan. "Miss?" "Mmmhmm" mompelde ik. "Mr. Connor heeft nog iets voor u achtergelaten." en hij gaf me een dubbelgevouwen papiertje. Langzaam opende ik het, had hij dan toch aan mij gedacht?
-- See you later Miss. Chocola!! :) -- Niet dus, ik verfrommelde het papiertje en gooide het naast me op de bank. Ik leunde achterover en probeerde wat te ontspannen, wacht maar af, de volgende keer zal jij het zijn die vol hangt en ik die niets doe. Dat wordt lachen. Dacht ik en ik glimlach even later rijden we de straat waar ik woon in. Ik neem afscheid van de chauffeur en ga naar binnen. Mijn mama slaapt al, want er ligt een briefje en wat eten. Ik laat het eten voor wat het is en kruip in mijn bed, denkend aan de manier waarop ik hem zal terugpakken.
____________\(^.^)/___________
Hellooo!!! Was het en beetje goed? Ik hoop het wel LoveYou bye xxxx
Check her out!! ------>>> Heel erg bedankt aan *Linota* voor de steun en de FANTASTISCHE cover. Lees ook haar verhalen en ga haar een beetje stalken :) kusjes Me <3
