Ο Ιταλός στρατιώτης

Η γνωριμία

Η μία εβδομάδα πέρασε γρήγορα τα κυλούσαν σταθερά. Οι θάνατοι είχαν μειωθεί.Όμως είχαν αρχίσει οι λεηλασίες και οι καταστροφές μνημείων της περιοχής. Η ώρα ήταν 7:00 το πρωί. Η Αθήνα ξύπνησε ενός ήχου. Τελικά δεν ήταν ήχος.

Ήταν κάτι άντρες που τραγουδούσαν δυνατά και με χαρά. Στην αρχή νόμιζε ότι ήταν ένα ωραίο όνειρο όπου θα είχαν απελευθερωθεί. Τελικά συνηδειτοποιησε ότι ήταν η πραγματικότητα. Φόρεσε τα ρούχα της και βγήκε έξω στην αυλή.

Εκεί απέξω είδε σταματημένο ένα αμάξι το του στρατού. Ήταν μέσα τέσσερεις στρατιώτες. Ο τελευταίος πήδηξε από το αμάξι και πλησίασε την Αθήνα και της είπε "Γεια σου όμορφη" στα Ιταλικά. Η Αθήνα δεν κατάλαβε και τίποτα.

Συνέχισε στα αγγλικά ρωτώντας την. "Εσύ πρέπει να είσαι η Αθήνα; " της είπε γλυκά "Ναι εγώ είμαι" του απάντησε με ένα άγριο ύφος " "και εσύ πρέπει να είσαι ο λοχαγός Αντόνιο " του είπε κοιτάζοντας τον από πάνω μέχρι κάτω. "Ναι εγώ είμαι " της απάντησε με ένα χαμόγελο "και τι θες και καλωσόρισμα " και του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι.

Στη συνέχεια έτρεξε μέσα κλαίγοντας. "Όχι μη" της φώναξε ήρεμα. Ενώ οι άλλοι στρατιώτες των κοιτουσαν άφωνοι.

Μεριά Αθηνάς
Δεν τον πιστεύω τι έκανα έριξα χαστούκι στον λοχαγό θα με σκοτώσουν θεέ μου θα πεθάνω.
Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό δεν φαινόταν τόσο άγριος όσο οι άλλοι.

Όταν τον κοίταξα στα μάτια δεν είδα αυτή την πονηριά που είδα στους άλλους. Είδα έναν γλυκό άνθρωπο.

Η Αθήνα καθόταν μέσα στο δωμάτιο της κλαίγοντας όταν άκουσε την πόρτα της να χτυπάει και τον Αντόνιο λέγοντας της
...........................................................................

Γειαα σας παιδιά ελπίζω να σας αρέσει το νέο παρτ και γενικά όλη η ιστορία αν σας αρέσει αφήστε ένα αστεράκι (κλασικά 😂👌)και τα λέμε την επόμενη φορά με νέο παρτ

ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ❣