I can not leave you alone 3

Hoofdstuk 14

**Sky**
Langzaam voel ik wat controle over mezelf. Ik voel me ledematen en ook mijn oogleden, die ik weer open. Het felle licht doordringt me. Uit reflectie, knijp ik mijn oogleden weer samen, maar langzaam open ik ze weer. Ik weet niet hoe ik me voel. Heb ik überhaupt nog wel gevoelens?

"Goedemorgen." Ik kijk om en zie de zuster naast me staan met een glimlach. Een echte glimlach.

Ik wil iets terug zeggen, maar er komt niks uit mijn keel.

"Het geeft niet dat je nog niks kan zeggen. Je bent net pas wakker, dus doe rustig aan. De woorden komen vanzelf wel je keel uitrollen." Ik kijk der aan en glimlach zwakjes.

Ineens moet ik weer aan iemand denken.. Kay..

Zal hij nog aan me denken?

Zal hij nog van mij houden?

Ik weet het echt niet meer.

Al dat gedoe met die jongen.

Ik wil gewoon van één jongen houden.

Een jongen, die ook van mij houdt.

Geen drama.

Geen problemen.

Geen vreemd gaan.

Gewoon die jongen en ik.

Samen.

Voor altijd.

Maar niks gaat zonder slag of stoot. Néé. Altijd gebeurt wel iets. Ene kant wel leuk, maar soms wordt ik er gek van. Ik heb van vele jongens gehouden, maar ze kwamen niet meer terug. Behalve Kay en Kyden. Nou, Kyden weet ik ook niet zeker. Die is weer bij Anne. Het deed me pijn om te horen dat hij toch haar wilt en mij liet zitten. In die tijd, is Kay er wel altijd voor me geweest.

"Sky!" Ik schrik en kijk op. Kay komt bezorgd de kamer binnen lopen en pakt mijn handen vast. Hij kijkt me erg bezorgd aan.

"Gaat het?" Ik knik zachtjes. Veel kan ik niet zeggen.

"Ik wil niet dat het slechter met je gaat." Ik knik weer. Wat moet ik zeggen?

"Sky." Er staan tranen in zijn ogen.

"Wat is er?" Het komt er erg schor uit mijn mond rollen.

"Ik weet niet hoe ik dit moet verwoorden."

"W-wat moet je verwoorden?" WoW een hele zin uit mijn mond. Yes!

"Dat ik nog steeds van je hou natuurlijk."

"Nou, was het zo moeilijk?" Een glimlach siert zijn lippen.

**Kay**
Ik kijk haar aan. Haar prachtige ogen staren mij aan. Wat mis ik haar in mijn armen. Ik mis haar zo godverdomme erg. Ik wou dat ik alles kom terug draaien. Geen problemen. Geen ruzies. Alleen zij en ik.

"Heb ik zulke mooie ogen?" Ik schrik en glimlach.

"Ja. Dat heb je zeker." Ze bloost en er komt een grote glimlach op mijn lippen tevoorschijn. Ook op haar lippen siert een glimlach.

"Kay. Komt het ooit wel goed met mij?" Haar vraag schiet als een racket naar binnen.

"Natuurlijk komt het goed Sky, ik weet hoe sterk je bent." In de hoop dat het er sterk uit mijn mond komt.

"Elke keer denk ik zo van het komt goed maar steeds." Er beginnen tranen over haar wanden te rollen. Liefkozend veeg ik ze met mijn vingertoppen haar tranen weg.

"Het is even doorbijten, maar je komt er zeker door heen."

"Dat zegt iedereen Kay. Het houdt godverdomme niet op!" Sky gaat overeind zitten staart voor zich uit.

"Je bent sterk ik weet dat gewoon. Blijf alsjeblief door knokken." Sky slaakt een zucht en pakt mijn handen vast. Ze aait met haar zachte kleine vingers over mijn handpalmen.

"Kay, aan alles komt ook een eind. Ook aan mijn leven."

Ja..