I can not leave you alone 3

Hoofdstuk 3

**Kyden**
Nog steeds geschrokken. Geschrokken, van wat ik hoorde.

Met pijn in mijn hart, zit ik thuis. Helaas mocht ik niet langs, omdat ze eerst alles moet uitzieken.

"Schat?!"

"Ja?!"

"Er is bezoek voor je!"

"Wie?!"

"Ik laat d'r wel naar binnen!"

Dus het is een meisje?

Die van binnen, hoop ik dat Sky uit haar coma is gestapt. Klinkt gek, maar ik mis haar ontzettend erg.

De deur in mijn kamer wordt geopend en er stapt een meisje mijn kamer binnen. Het is geen vreemd meisje. Néé, integendeel zelfs.

"Anne." Mompel ik.

"Kyden."

"J-jij bent veranderd." Stotter ik half.

"Valt wel mee." Ze glimlacht en komt naast me zitten op mijn bed. Het bed, waar ik haar altijd troostte als ze problemen had.

"Mis je de tijden van vroeger niet?" Ik haal mijn schouders op.

"Het waren leuke tijden, maar dat is verleden Anne. We leven nu in het heden en daar wil ik ook in verder leven."

"Ik snap dat het verleden is, maar ik was zo ontzettend stom."

"Klopt." Ik staar voor me uit.

"Kyden, Kan je me niet vergeven?" Ik kijk haar aan.

"Waarom?"

"Kunnen we niet opnieuw beginnen?"

"Hoe bedoel je?"

"Als vrienden. Misschien later wel meer dan vrienden."

"Je hebt een vriend."

"Ja, maar de laatste tijd gaat het slecht tussen ons."

"Jij wou zo graag naar Nederland verhuizen. Toen het net uit pas, vertrok je meteen. Ik was best verdrietig en kwaad. Doe daar lekker je ding en laat mij erbuiten."

"Kyden, je begrijpt het niet!"

"Ik begrijp het wel!"

"Ik hou van je!"

"Ik hield van je!"

"Hield?"

"Ja, hield. Wat is daar mis meer?"

"Hou je niet meer van me?"

"Vroeger" zeg ik zacht. "Nu niet meer. Het is verleden tijd. Leef verder en geniet van de tijden met je vrienden."

"Kyden!"

"Jij hebt het verpest. Jij wou zo graag met andere jongens rotzooien. Ik met mijn stommen kop jou vergeven."

"Ik was echt dom."

"Joh."

"Kyden, ik mis jou gewoon super erg! Ik ben beter dan die Sky van jou."

"Pardon?" Ik kijk haar opgefokt aan.

"Sorry, dat had ik niet moeten zeggen."

"Inderdaad."

"Kyden."

"Ga!" Ik wijs maar de deur.

"Ky-"

"Daar is de deur!"

"Kyden, laat me hier!"

"Ga naar die Kay toe!"

Ineens gaat alles best snel. Anne staat voor me en streelt mijn wang. Dit kan godverdomme niet. Ineens zijn haar lippen niet ver van de mijne verwijderd. Meteen duw ik jaar gezicht van de mijne vandaan.

"Dit kan niet."

"Alsjeblieft Kyden! Ik heb dit nodig!"

"Ga dan smeken bij je vriendje!" Ik til d'r op. Niet voor de grap hoor. Ik open de deur van mijn kamer en loop richting de voordeur. Meteen leg ik haar buiten op de grond.

"Dit kun je niet menen!"

"Sorry Anne" zeg ik zacht. "Dat kan ik wel." Meteen klap ik de voordeur dicht.

Ik loop naar de woonkamer en plof op de bank. Mijn moeder loopt naar me toe en komt tegenover me zitten.

"En?"

"Vieze trut dat ze is."

"Wat is er gebeurd?"

"Ze heeft spijt en wilt mij terug. Haar relatie tussen haar vriendje gaat niet goed en ze vind dat ze beter is dan Sky." Mijn moeder lacht.

"In een korte tijd, is Sky wel de beste. Jouw princes." Ik glimlach.

Mijn princes.