ေဒးအတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးစရာရွိသည္ဟုဆိုကာေခၚလာသူပိုက္ကေဒးရဲ႕ညည္းညည္းျငဴျငဴအသံမွာခပ္ဟဟရယ္သည္...
"လမ္းေတြကလည္းဆိုးခ်က္ပဲ...သိုင္း...မင္းေကာင္ငါတို႔ကိုဘယ္ေခၚလာတာလဲေမးဦး..."
"ေရာက္ၿပီ...ေရာက္ၿပီ...ေရွ႕ကလမ္းခ်ိဳးေလးထဲခ်ိဳးၿပီးနည္းနည္းေမာင္းလိုက္ရင္ေရာက္ၿပီ..."
ပိုက္လမ္းညႊန္ရာအတိုင္းကားရပ္မိေတာ့ခပ္က်ယ္က်ယ္ၿခံတစ္ခုထဲေရာက္ႏွင့္ေနခဲ့ၿပီ...အနည္းငယ္အိုေဟာင္းေနေသာအေဆာက္အဦးတစ္ခုထဲဝင္မိေတာ့ၾကားလိုက္ရတဲ့သံၿပိဳင္ဆုေတာင္းသံ...
"ဦးဦးေဒးေတဇ...က်န္းမာပါေစ...ခ်မ္းသာပါေစ..."
"ဦးဦးေဒးေတဇ...က်န္းမာပါေစ...ခ်မ္းသာပါေစ..."
ထမင္းပန္ကန္ကိုယ္စီေရွ႕မွာခ်ကာလက္အုပ္ခ်ီေတာင္းဆုေျခြေနတဲ့ကေလးေတြကိုၾကည္႕ၿပီးမိဘမဲ့ေက်ာင္းဆိုတာသိလိုက္ရသည္...မနီးမေဝးကေက်ာက္သင္ပုန္းဆီအၾကည္႕ေရာက္မိေတာ့ကိုယ့္နာမည္နဲ႔အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည္႕ေမြးေန႔အလွဴတဲ့...ပိုက္ကိုၾကည္႕မိေတာ့ခပ္ေဝးေဝးမွာအဘိုးတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာေနသည္...သိုင္းကိုအကဲခတ္မိေတာ့သူလည္းအံ့အားသင့္ေနဟန္အျပည္႕ႏွင့္...
"ေဒးေဒး...ခဏ...သိုင္းေကာ..."
ထမင္းစားေနတဲ့ကေလးေတြကိုေငးေနခိုက္ပိုက္ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္လွမ္းၾကည္႕မိေတာ့ခဏလာဖို႔ေခၚေနတာေၾကာင့္အေရာက္သြားမိသည္...
"ဘိုးဘိုး...ဒါသားေျပာေျပာေနတဲ့ေဒးေဒးနဲ႔သိုင္းဆိုတာေလ..."
"ေအာ္...ဒီတစ္ခါေတာ့သူတို႔ပါပါလာတာလား..."
"ဟုတ္..."
"ေအးကြယ္...ေျမးတို႔ကေတာ့ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးရထားတာကံေကာင္းတာပဲ..."
"..."
"ဟာ...ကိုပိုက္ေရာက္ေနၿပီလား..."
"ညီ..."
မိဘမဲ့ေက်ာင္းကိုဦးစီးတည္ေထာင္သူဟုထင္ရတဲ့အဘိုးနဲ႔စကားေျပာေနခိုက္ ကိုပိုက္ ဟူေသာနာမ္စားကိုေခၚကာဝမ္းသာအဲလဲႏႈတ္ဆက္လာသူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္...ပိုက္ရဲ႕ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္သံမွာလည္းဝမ္းသာမႈေတြအျပည္႕ႏွင့္...ခပ္ေဝးေဝးမွာရပ္ေနတဲ့ထိုေကာင္ေလးရွိရာဆီခ်က္ခ်င္းထသြားသည္ကနည္းတဲ့ခင္မင္မႈေတာ့မျဖစ္ႏိုင္...
Part-14
Zacznij od początku
