"ဒုန္း..."
စကားအဆံုးေရွ႕ကစားပြဲကိုေျခနဲ႔ခတ္ရင္းထျပန္ဖို႔ျပင္တဲ့ေဒးေၾကာင့္သိုင္းကပါထိုင္ရာကထသည္...
"ျပန္မယ္...ဒယ္ဒီ...ခင္ဗ်ားတို႔မေက်နပ္ရင္ႀကိဳက္တဲ့ဆီတိုင္လို႔ရတယ္...ေယာက်္ားခ်င္းၾကာခိုခ်င္တဲ့ခင္ဗ်ားတို႔သားေတြလည္းလူေကာင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိထားေပါ့..."
ဘာေၾကာင့္ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေသခ်ာမသိေပမဲ့သားျဖစ္သူရဲ႕စကားအသြားအလာအရသား,ပိုက္ကိုထိခိုက္ေစလို႔ဆိုတာတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသိခြင့္ရလိုက္သည္...သား,ပိုက္ေမေမနဲ႔အိမ္ေထာင္သစ္ထူၿပီးကတည္းကသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုအျမင္မၾကည္သူကသား,ပိုက္ေၾကာင့္ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ဝမ္းသာရမလို...ေအးေလ...ငယ္ငယ္ကတည္းကညီအစ္ကိုလိုေပါင္းသင္းခဲ့သူေတြမဟုတ္လား...
.
.
.
"အိ..."
"အစ္ကိုေရာက္လာၿပီလား...ေအာ္...သားတို႔ေရာပါလာတာပဲ..."
"အင္း...သားသတိရမလာေသးဘူးလား..."
"မရေသးဘူးအစ္ကို.."
ေဖ်ာ့ေတာ့စြာေသာတုံ႔ျပန္သံဟာကုတင္ေပၚမွာျဖဴေဖ်ာ့စြာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့သားလက္အားဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ပူပန္မႈကိုထင္ဟပ္လ်က္...
"ဆရာဝန္ေတြဘာေျပာလဲ...အန္တီ..."
ကိုယ္ထင္ေနတာေတြမမွန္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းလ်က္အေမးစကားဆိုမိေပမဲ့ျပန္ၾကားရမဲ့ေျဖဆိုသံကိုသိုင္းတစ္ေယာက္ေၾကာက္ရြံ႕ေနမိသည္...
"ေက်ာက္ကပ္ကေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့...ပ်က္စီးစျပဳေနၿပီေျပာတယ္..."
"..."
"အခုေတာ့ေဆးနဲ႔ထိန္းထားေပမဲ့ေနာက္က်ေက်ာက္ကပ္ေဆးဖို႔လိုလာလိမ့္မယ္တဲ့...အစားထိုးရင္ေတာ့လူေကာင္းတစ္ေယာက္လိုျပန္ေနႏိုင္မယ္ဆိုေပမဲ့သားငယ္ကလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး..."
ခန္႔မွန္းထားတဲ့အေျဖျဖစ္ေပမဲ့ခ်က္ခ်င္းလက္ခံဖို႔ခဲယဥ္းသည္...ေက်ာက္ကပ္တစ္ျခမ္းေပးႏိုင္မဲ့အလွဴရွင္ရွာၿပီးအစားထိုးဖို႔စီစဥ္တယ္ပဲထား...ပိုက္ကလက္ခံမည္မဟုတ္...သူေနမေကာင္းတဲ့အခါေဆး႐ံုတက္ရလို႔ညေစာင့္အိပ္ရရင္ေတာင္သူ႕ေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္ရတယ္ဆိုၿပီးေသမလိုအားနာတတ္တာပိုက္အက်င့္...
Part-12
Start from the beginning
