هاتولى عريس للكاتبة : نورهان محمد

الفصل العاشر

كان طالع بالمصعد حسين ومعه كوباين من القهوه بالبندق وراح بيهم الاوضه ومالقهاش

هى لسه ما جتش 

عواطف : لا لسه انت لقيتها

حسين : ايوه ثوانى هروح اجيبها وجاى خلى معاكى الفنجانين دول

عوطاف : طيب حاضر

اما جميله ما زالت عاوزه تخرج من الاوضه وهو مانعها 
شادى سبنى اخرج ارجوك

شادى : الاول قوليلى ردك

جميله : ردى على ايه انت اكيد جرى لمخك حاجه انا متجوزه

شادى : هخلعك منه بس انتى وافقى وكل حاجه هتتصلح صدقينى 

جميله تفكر فى حيله لكى تخرج من الغرفه : اوكيه انا موافقه خلينى بقى اخرج

شادى : مش مصدق انك وافقتى مش مصدق قوليلى انك وافقتى تتجوزينى وهتخلعى جوزك ده

جميله : موافقه يا سيدى على كل حاجه سبنى بقى اخرج من الاوضه

شادى : اوكيه يا حبيبتى هسيبك يلا اخرجى ... ويركض يفتح الباب وهى تركض مسرعا للخارج بخوف 

اما شادى فيخرج من جيبه موبايل وفتح التسجيل وكان عليه صوتها وهى بتقوله انها موافقه تخلع جوزها عشان تتجوزه ابتسم وخرج من الاوضه 

وجد حسين فى وشه قام عمل نفسه انه بيعدل بنطلونه وبيمسح وشه : ايه فيه حاجه

حسين : جميله فين كانت هنا 

يصطنع الارتباك : ها ممما اعرفش تلاقيها نزلت ولا حاجه بعد اذنك اصلى مزنوق على الاخر وعاوز اروح الحمام 

اما جميله كانت فى اخر الدور ورايحه الغرفه التانيه شافها حسين ركض خلفها ومسكها من ايدها ودخلها اوضه فاضيه 

كنتى انتى وشادى بتعملوا ايه فى المكتب

جميله بخوف ورعشه : اااانت بببتقول ايه

حسين : ردى عليا كنتى بتعملى ايه وياه فى الاوضه انا شايفه وهو طالع بيعدل هدومه ومكنش على بعضه

جميله : انت ازاى تقول كده او تفكر فيا بكده

حسين : مهو مفيش تفكير تانى يا جميله ... قوليلى وريحينى كنتى معاه جوه ليه

جميله تحاول انها تغير مجرى الكلام : اولا مسمحلكش تمسك ايدى بالطريقه دى وكمان الاسلوب مش كويس 

حسين : بطلى شغل العيال ده وردى عليا يا جميله كانتو بتهببو ايه هناك

جميله : قلتلك مكنتش معاه انا خرجت قبله 

حسين : قبله ازاى واول ما شافنى ارتبك 

جميله : صدقنى ده اللى حصل انا خرجت قبله