Volgens de regels der kunst. -On Hold

009.

***
Nadat Drena en Sara alleen in de kou werden achtergelaten door Pris besloten ze naar binnen te lopen.

Pris zei dat ze op hen zou wachten in de zaal dus liepen Drena en Sara door. In de gang kwamen ze Jay tegen.

Sara floot zogenaamd onschuldig en duwde Drena richting Jay waarna ze wegliep.

'Succes,' zei ze met een knipoog.

Drena liep richting Jay. Hij stond samen met een groepje van kinderen van eerlijkheid. Jay draaide zijn hoofd om en zag Drena.

Ze glimlachte kort naar hem en hij keek een beetje bezorgd. Hij krabde even in zijn nek en Drena liep naar hem toe.

'Hoi,' zei ze met een glimlach tegen hem.

Het meisje dat naast Jay stond trok haar wenkbrauwen omhoog. Ze boog zich voorover en fluisterde wat in Jay's oor.

'Zeg,' een jongen sloeg Jay op zijn schouder. 'Iemand van vastberadenheid? We hadden beter van je verwacht.' De jongen grinnikte om zijn eigen grap.

'We wisten niet dat je die challenge echt zou accepteren,' grinnikte een ander. Drena keek Jay niet-begrijpend aan.

In zijn ogen stond spijt en Drena keek de andere dreigend aan.

'Waar hebben jullie het over,' zei ze sissend door haar geklemde kaken.

Het meisje keek vol genot naar Drena en daarna naar Jay. Ze gaf hem een duwtje.

'Vertel het haar dan Jay'

'Vertel me wat,' zei Drena. Ze keek Jay boos aan en het huilen stond haar nader dan het lachen.

Jay beet ongemakkelijk op zijn onderlip.

'Drena,' begon Jay voorzichtig. Hij zette een stap naar voren en pakte haar hand vast. Ze rukte zich los. 'Ik haat je,' snauwde ze naar hem. 'Ik wilde niet-'

Drena luisterde al niet meer.

Het groepje begon luid te lachen en Drena sloeg Jay tegen zijn kaak aan.

Ze rende weg en liet het lachende groepje alleen achter.

Drena rende de grote marmeren trap omhoog en wist eigenlijk niet waar ze heen ging.
Ze liep door de gang waar ze een paar maanden geleden met Jay gezeten had. De tranen sprongen in haar ogen, maar ze veegde ze snel af. Hij verdiende het niet.

Ze ging tegen de muur aanzitten en haalde diep adem. Natuurlijk had Drena ook naar Pris en Sara kunnen gaan, maar ze wilde wat tijd voor zichzelf.

Zodra ze voetstappen hoorde stond ze op en rende ze weg. Ze had absoluut geen zin in vragende mensen dus liep ze weer de bezemkast in.

Terwijl ze haar adem in controle probeerde te houden zocht ze een lichtknopje. Toen ze hem eindelijk vond greep er iemand haar vast bij haar mond. Ze probeerde zich los te rukken, maar voor ze het wist werd het donker.

***
Drena knipperde een paar keer met haar ogen. Ze voelde een strak touw rond haar pols en ze zat op een stoel.

'Verdomme,' mompelde Drena onder haar adem. Haar hoofd voelde zwaar en ze kon haar oogleden net nog open houden.

'Ze is wakker,' hoorde ze een onbekende vrouwenstem zeggen. Haar beeld was wazig en Drena knipperde weer een paar keer.

'Wie ben jij,' snauwde ze. Direct voelde ze een scherpe steek in haar hoofd.