Volgens de regels der kunst. -On Hold

005.

***

Sara voelde een steek in haar zij en vloog overeind. Naast haar stond Pris met een stok in haar hand.

'Verdomme Pris,' zei Sara slaperig. Ze liet zich weer vallen op haar bed en begon luid te snurken.

'We hebben zo les Saar' zeurde Pris. Ze begon Sara weer te porren met haar stok waardoor ze gedwongen werd op te staan.

'Ik haat je,' mompelde Sara. Ze stond en liep naar buiten. 'Ik ben over enkele minuten terug!' Riep ze naar Pris die haar spullen begon in te pakken.

Neuriënd liep Sara door de gang richting de badkamer. Ze kwam wat giechelende meisjes tegen van eerlijkheid.

'Mag ik er langs?' Vroeg ze aan één van de meisjes. Ze stopte met lachen en keek haar vuil aan. 'Praat ik Chinees? Hallo? Aarde aan meisjes?' Ze begon voor hun gezichten te wuiven.

De meisjes zetten een stap naar links zodat Sara erlangs kon. Ze legde haar kleding neer en nam een douche.

Nadat ze klaar was tastte ze met haar hand naar haar kleding, maar op de plek waar ze haar kleding had neergelegd was leeg.

'Verdomme,' mompelde Sara. De meisjes die hier eerder stonden waren weg. Vloekend gritste Sara haar handdoek van het rekje en sloeg hem om haar heen.

'Ik vermoord ze,' mompelde ze. Half-rennend liep ze door de gangen met haar handdoek stevig om zich heen geklemd.

Ze hoorde het harde gegiechel van de meisjes achter zich en vervloekte eerlijkheid terwijl ze deur openduwde van haar kamer.

Pris keek haar vragend aan terwijl Sara, nog steeds vloekend, andere kleding pakte.

'Wat is er -' begon Pris met een vragende blik op Sara. 'Ik leg het je later wel uit. We hebben les met Drena dus kom we gaan haar zoeken.'

Pris knikte verward en ze stonden op.

'Dus, wat is er gebeurd?' Vroeg Pris. Ze liepen naar beneden, want ze hadden buiten les.

'Er waren dus wat meisjes die mij niet zo aardig lijken te vinden en dus ben ik mijn kleding nu kwijt.'

'Moet je Drena eens vertellen.' Zei Pris lachend.

'Ja want dat is super slim. Dat overleven die meiden niet.'

Toen ze eindelijk buiten waren zagen ze Drena staan. Ze zwaaide naar hen en Sara en Pris rende naar haar toe.

'Hoi!' Riep Sara blij terwijl Drena Pris en Sara een knuffel gaf.

'Weten jullie al hoe cool die professor van vastberadenheid is man.'

Sara en Pris trokken hun schouders op.

'Kom,' Drena liep naar een groot veld waar al meerdere mensen stonden.

Pris en Sara sloten zich aan bij de groep van aardigheid terwijl Drena naar haar eigen groep liep.

Ze stonden in een cirkel en in het midden stond de professor.

Het was een vrouw van een jonge leeftijd. Haar bruine haren waren in een vlecht gebonden maar er hingen wat plukjes los om haar hoofd. Ze had een donkere huidskleur en haar ogen waren bruin.

'Goed, hallo allemaal. Ik ben "officieel" professor Metz, maar ik wil dat jullie me Nouk noemen.'

De klas knikte en Nouk ging verder.

'Ik ga jullie vandaag wat leren over vastberadenheid en we zullen ook wat demonstraties laten zien.'

Sara keek naar Drena.