At agad naman itong nag-unahan ng takbo.
"Salamat *singhot* Bata ha?" sabi ko habang iyak parin ng iyak.
"Oh! Punasan mo yang luha mo." sabi nito sabay abot nung panyo.
Kinuha ko naman yun at agad na pinunasan ang luha ko.
"Sa susunod lumaban ka naman! At wag nmo akong tawaging bata. Tovy, Tovy ang pangalan ko."
"Oo na sorry!" sabi ko.
Aalis na sana siya kaso may natapakan siya na naging sanhi ng pagkadulas niya.
"Aray!" impit niyang sabi habang hawak ang pwet.
"Wahahaha!" natatawa kasi ako talaga. kaso pagkatawa ko lumabas naman yung sipon ko sa ilong na parang baha.
"Wahahahahaha! You gross! Ahahahahhaa!" natatawa rin nyang sabi sa mukha ko.
Agad kong pinahid ang sipon ko bago pa maglandas ito sa bunganga ko.
"AHAHAHAHAHAHAHA"
At ngayon ay magkasabay na kaming tumatatawa.
Dun nagsimula ang pagkakaibigan namin ni Tovy.
Nung highschool naman naging ka-klase ko siya. We're studying in the same school parin. Sa isang public school particularly.
Gusto ng nparents ni Tovy na sa private school siya pero sinuway iyon ni Tovy dahil sa akin.
Ang haba ng hair ko!!
oo, kasi daw we're inseprable. Siya daw kasi yung hero ko.
"Okay lang naman sa'kin na lumipat ka ng school eh."
"Sean-sean, gusto ko dito sa school mo eh." sabi ni Tovy na nakahawak sa balikat ko habang naka'talikod ako sa kanya.
Naiiyak na naman ako. T______T
"Hindi! baka ako pa sisihin ng mama mo eh."
BINABASA MO ANG
MY HANKY MAN
RomanceNaniniwala ka ba na ang taong magbibigay sayo ng panyo ay siya ring magpapa-iyak sayo? Pano naman kung iyakin talaga ako at ang mga ibinibigay niyang panyo ang pamunas sa luha ko? May sense pa kaya ang paniniwalang yun?
FLashback
Magsimula sa umpisa
