selam, yebe attım evet. hadi fangirl çığlıklarınızı duyayım, birinci sınıftan beri fanlarım var benim.
neyse, başlıyoruz.
»»
bugün size, rahip teoman'la imam kadir'in acı dolu gerçek öyküsünü anlatacağım. (bunların hepsi sınıfta yaşanan gerçek bir olaydan alıntıdır.) yanınıza soğanlarınızı ve güneş gözlüklerinizi almayı unutmayın.
bir zamanlar, 8/f mallar sınıfında teoman ve kadir adında iki çocuk yaşardı, sıralarının arkasında ise pawy ile fatma otururdu. teoman aşırı mal bir insandı ve kadir de ondan farklı olarak aşırı mal bir insandı. (aslında pawy de mal bir insandı; neyse, konumuz bu değil.)
kadir tuhaf bir insandı, pek konuşmaz ve tuhaf ses ve melodiler çıkarmayı severdi; teomansa daha da tuhaf olarak bulduğu her yere üçgen içinde göz çizerdi. bu sınıfa her zaman tuhaf gelen bir ayrıntıydı ve teoman'ın manyak olduğunu düşünüyorlardı.
bir gün ecem arkadaşımız evde kullanmadığı iki kutu siyah kalemi sınıfa dağıttı; teoman'la kadir de bu kalemlerden bolca aldılar. teoman kalemi eline aldı ve amaçsızca bir şeyleri kutsamaya başladı.
yerli malının yapıldığı gün, teoman'la kadir bir kağıt bardağı yırtıp ağladılar; sonra onu önce kutsayıp sonra cenaze namazını kıldılar, en son olarak da gömdüler. o günden sonra teoman'a rahip teoman, kadir'e de imam kadir denildi.
teoman ayinleri yapıyor, kadir'se ayinlerde arka fon müziği yapıyor, bir de cenaze namazı kıldırıyordu. cenaze namazını teoman'ın da kılması önemli bir ayrıntıydı. ikili cuma namazlarına hep beraber giderlerdi.
+olm gelsene cuma namazına geç kalıcaz.
-bekle olm şunu da kutsayıp geliyorum.
"tanrı seni kutsasın, kadir."
birkaç gün geçmeden pawy'nin sırasının altında unuttuğu en sevdiği kitap, kurstakiler tarafından vahşice yırtıldı. ertesi gün rahip teoman ve imam kadir ayinlerini ve cenaze namazlarını kılarak kitabın parçalarını gömerek uğurladı.
sınıfta damla diye bir kız vardı. sınıftakiler onunla damacana, damlacana diye dalga geçerlerdi. bir gün pawy teoman'a döndü ve dedi ki;
"damla'yı kutsa, kutsal damacana olsun."
rahip teoman haykırarak güldü ve bu parlak beyin karşısında "oha!" diyerek şaşkınlığını belirtti. damla'yı kutsadı ve damla kutsal damacana oldu.
zaman böyle geçti. bir gün damla, gizlice teoman'ın kutsal kalemini aldı. teneffüsün sonunda teoman'a geri getirdi, ancak kalem pert haldeydi. damla açıklamasını bitirdiğinde teoman şöyle yanıt verdi;
"kalemin *mına k*ymuşsun."
olanlar teoman'ı çok üzdü, ağlayarak kalemi ikiye ayırdı. pawy sordu;
"artık bir şeyleri kutsayamayacak mısın?"
teoman başını olumsuz anlamda salladı, sınıftakiler yas tuttu. teomansa aniden sırıttı;
"ama hala rahibim."
bu kadardı.
bai.
