ARZU'LU AŞK

Ya çok yanlış zamanda karşılaştık ya da hiç karşılaşmaması gereken iki insandık. Biz neydik bilmiyorum. Sevgili desem değil aşık desem değil bildiğin rastlantıydık işte, ondan öteye gidemedik....

Nefesi dayanılmazdı. Sadece 2 cm uzağımda duruyordu. Elleri belimi bulduğunda titremiştim. Beni şurada becerip bir kenara fırlatabilirdi.Ama yapmıyordu. Sanki beni oyalıyordu. Bana başka bir şey yapacaktı. Korkuyordum. Hava soğuktu ve sırtım çıplak duvarla temas halindeydi. Yaklaştı...yaklaştı....

Bana çok yakındı ve bu içimi titretiyordu.''Lütfen...'' dedim titrek sesimle.Ağzının ucuyla gülmüştü.Harika bir gülüşü vardı.''Korkuyorsun...'' dedi.Evet anlamında kafamı salladım. Yavaşça geri çekildi. ''Bakireliiğini almak güzel olurdu.''dedi.''Bakire olduğumu nerden biliyosun?'' Gözlerini devirerek cevap verdi.''Çünkü korkuyorsun. Eğer bu tecrübeyi yaşamış olsaydın altıma yatmak için can atardın.''dedi gülerek.Her ne kadar ucube gibi görünsede gerçektende dayanılmazdı.Geri geri yürüyordu.

Korkuyordum.Ama bu sefer ondan değil yalnızlıktan korkuyordum.''Gitme..''dedim ama duymadı.Çünkü artık sokaktaki gece lambalarının aydınlattığı yerde yoktu.Gitmişti.Beni gerçekten bırakmıştı.Duvardan kayarak yere oturdum.Başımı ellerimin arasına aldım ve ağladım.Hıçkırıklarım her yeri inletiyordu.

Son gücümle yine bağırmıştım ''GİTME!...''