Kidnapped [m.yg]

O N E

Chapter 1

Ήταν ένα ακόμα κρύο σούρουπο στην Seoul της Νότιας Κορέας. Δεν με ενοχλούσε καθόλου αυτός ο καιρός. Ήμουν μάλλον από τους λίγους. Θα άκουγα συνέχεια τους γονείς μου να παραπονιουνται και να αρχίζουν να κλασσικά "Πίσω στην Ελλάδα έχει καλύτερο καιρό"  ή  "Κάνει πολύ πιο κρύο εδώ απ'οσο φανταζόμασταν".
Ξέρω τι σκέφτεστε.
Είναι κομπλεξικοί και δεν σκέφτονται ότι δεν μπορείς να κουμαντάρεις τον καιρό, πότε θες να ρίξει χιόνι, πότε θες να πεθάνεις από την ζέστη.

Εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ εδώ. Αφού έμαθα και την γλώσσα, βρήκα την ησυχία μου,μακριά απ'ολους τους σπαστικους "φίλους" μου στην Ελλάδα, και από τα προβλήματα μας.
Βέβαια, είμαι κάπως θλιμμένη που άφησα πίσω την πατρίδα μου, αλλά εάν δεν σκεφτώ λίγο το συμφέρον μου, τότε ποιος θα σκεφτεί εμένα;

Εκτός από το ότι νιώθω ωραία, κι ας είμαι ξένη, βρήκα ελάχιστους, αλλά καλούς φίλους. Γνώρισα πολύ κόσμο, αλλά δεν κατάφεραν όλοι να γίνουν φίλοι μου, ούτε και εγώ όμως.
Είναι ευγενικοί και με σέβονται σε αντίθεση με τους ίδιους μου τους συμπατριώτες.
Λυπητερό.

Με αυτές τις σκέψεις να κατακλύζουν τον εγκέφαλο μου, μπήκα στο ωδείο της πόλης.
Ήταν από τα μεγαλύτερα και από τα καλύτερα.
Αρχικός σκοπός μου ήταν να κάνω μαθήματα πιάνου, αλλά ο δάσκαλος μου επέμενε ότι πρέπει να μπω στην ομάδα φωνητικής όταν έτυχε να με ακούσει να τραγουδάω στην τάξη.
Νόμιζα πως ήμουν μόνη αλλά τελικά είχα τον δάσκαλο μου να με παρακολουθεί.
Παρόλα αυτά, μπήκα στην ομάδα φωνητικής, έτσι για τσακίρ κέφι, να παρακολουθήσω τι γίνεται και σε εκείνον τον κόσμο.

"Irene-ssi άργησες!" είπε ο φίλος μου Chanyeol όταν με είδε.

Όπως καταλάβατε, το όνομα μου είναι Ειρήνη. Αλλά το άλλαξα σε Irene. Εάν αυτό θεωρείται αλλαγή και όχι απλά μια μετάφραση του ονόματος.

"Άργησα;" τα μάτια μου γούρλωσαν.
Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου.
"Μα είναι 6!" του έδειξα την ώρα.

Εκείνος τύλιξε το χέρι του γύρω από τον ώμο μου και με γύρισε να κοιτάξω το μεγάλο μαύρο ρολόι στον κόκκινο διάδρομο.
Η ώρα τελικά ήταν 8.
Εβγαλα ένα μουγκρητό ενόχλησης και χτύπησα το μέτωπο μου με την παλάμη μου.

"Υποθέτω πρέπει να φτιάξεις την ώρα στο κινητό σου." χαχανησε ο Chanyeol και τον κοίταξα με μισό μάτι.

"Τι μου λες;" είπα ειρωνικά αλλά μετά ξέσπασα σε γέλια.

"Irene; Γιατί ήρθες τέτοια ώρα;"
Το γέλιο μου κόπηκε όταν άκουσα την απαλή φωνή του καθηγητή μου.