Tan Vaktinin Gizi

Bölüm 2

     Sabah alarmın rahatsız edici o sesiyle uyandım. Gözlerim kapalı şekilde komodinin üzerindeki telefonuma ulaşmaya çalıştım. Sert bir şey hissedince elime akıp bakmadan alarmı kapattım. Artık o kadar rutin bir hale gelmişti ki alışmıştım. Kalkıp lavaboya gidip işlerimi hallettim. Sabahları kahvaltı etmezdim canım istemediğinden dolayı. O yüzden kıyafetlerimi askıdan alıp formamı giymeye başladım. Üşengeç bir insan olduğumdan sabah uğraşamayacağım işlerimi geceden hallederdim. Çantamı hazırlamak gibi. Genellikle saçlarımı da geceden halleder. Bazen hiç uğraşmaz salınık bırakırdım. Ve ben sınav haftasından bir öğrenci olduğumdan saçımla hiç uğraşmamak adına iki yandan balıksırtı örmüştüm. En güzeli de bozulmuyor olması ve bozulsa da hoş bir görüntü bırakıyor olması. Bak çok konuştum yine geç kalmadan hazırlanmaya başlayayım. Havalar iyice soğuduğundan uzun kollu beyaz okul formamı giyip altına siyah ne çok dar ne de çok bol olan okul pantolonumu giydim. Saçlarımı bir gözden geçirdim iyi durumdaydı. Cildim soğuk havalarda çabuk kuruduğu için yüz kremi sürdüm. Yağ hissini sevmediğimden dolayı ellerime sürmezdim. Kremi yerine koyarken çalışma masamın üzerindeki matematik defterim dikkatimi çekti. Hemen alıp çantama koydum. Okulda son kez bakacaktım.         

     "Günaydın kızım, yine kahvaltı yapmadın değil mi?" Arkamı dönüp anneme baktım. Bu saatte uyanmış kıyamam ki. "Güzel annem biliyorsun yiyemiyorum." Annem gülümseyip elinde tuttuğu tepsiyi masaya koydu." Bunu yemeden okula gitmiyorsun, anlaştık mı küçük hanım?" Ona gülümseyip başımı salladım. Sabah sabah uyanıp benim için hazırlamıştı yemesem olmazdı. Tepsideki tabağa baktım en sevdiğim o tostundan yapmıştı. Midem almasa bile yerdim onu. Tostumla birlikte portakal suyumu da bitirip tepsiyi mutfağa götürdüm. Ardından dişlerimi fırçalayıp odama geçip saate baktım. Otobüse yetişmek için hızlı hareket etmeliydim. Hemen en sevdiğim kapüşonlumu ve montumu üzerime geçirip çantamı ve telefonumu da alıp odadan çıktım. Hemen kardeşimin yanına uğrayıp ondan da bir öpücük aldım. Ayakkabılarımı da giyip otobüse yetişmek için hızlı hızlı yürümeye başladım. Durağa geldiğimde otobüs daha gelmemişti. Yanımdan hiç ayırmadığım kulaklığımı çıkarıp telefonuma takmak için cebimden telefonumu çıkartıp takıp şarkı açacakken WhatsApp'tan mesaj olduğunu gördüm. Açıp baktım.

Bilinmeyen Numara: Mesajlarıma bakıp görüldü de bırakmışsın haklısın da. Uykuna yenik düşmüşsündür sen. (05:32)

Bilinmeyen Numara: Diyeceksin ki deli mi bu saatte uyanıp mesaj atıyor diye. Eskiden bende uykuma çok düşkündüm senin gibi. Ta ki seni tan vaktinde görene kadar. O zamandan beri bu saatleri daha çok sever oldum. (05:32)

Bilinmeyen Numara: Günaydın tan vaktinin Giz'i. :) (05:33)

     İşte şimdi iyice meraklanmıştım. Bir an önce okula gidip öğrenmem lazımdı. Ama Beyza olabileceği düşüncesi git gide azalıyordu. Beyza benden uykusuna daha çok düşkündü. O bu saatte yanında top patlasa uyanmazdı. Onun olup olmadığını öğrenene kadar bir cevap vermeyecektim. Ben düşüncelere dalmışken bu sırada da otobüs gelmişti. Hemen binip kapı tarafına yaklaştım. Boş yer olmamasına alıştığımdan hep kapı tarafına geçerdim. Müzik dinleyerek ineceğim durağa varmıştım. İnip hızlı hızlı okula yürümeye devam ettim. Okula vardığımda hemen sınıfa çıktım. 

      Beyza sırada oturuyordu. "Günaydın kanka." Deyip gülümsedi. "Günaydın." Eşyalarımı bıraktım ve montumu sıraya tıkıştırdım. Ardından ona dönüp bakmaya başladım. 'Ne oldu' dercesine bana baktı. Telefonumdan mesajları açıp orta koydum. " Söylemek istediğin bir şey var mı canım arkadaşım." Kafasını telefonuma çevirip bakmaya başladı. Mesajları okuyup şaşkın bir şekilde bana baktı. "Ay inanamıyorum ya. Ne kadar romantik. Kim bu anonim oğlan?" Bende ona şaşkınca baktım. Nasıl yani o değil miydi? "Sen değilsin yani." Dedim gözlerimi kısıp ona bakarak. "Elbette değilim benden bahsediyoruz. Sence ben o saatte uyanır mıyım? Okula gelirken bile ne zorluklarla geldiğimi en iyi sen biliyorsun." Haklıydı.