Moedergevoel

Ik zie hoe ze met haar heupen draait. Zich bewust van haar vrouwelijke vormen. Ze weet precies hoe ze haar lichaam moet poseren om zijn blik vast te houden. 
Zijn grote bruine ogen vormen zich tot spleetjes. Hij geniet duidelijk van het schouwspel.
'Stel je niet zo aan,' sis ik haar toe. 'Ik schaam me gewoon voor je. Weet je wat, kom jij maar even hier bij me zitten.'
Boos kijkt ze me aan. Vervolgens wendt ze haar blik af en negeert me volkomen. Iets wat ze de laatste tijd wel vaker doet. Het kwetst me en dat weet ze.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe ze opnieuw contact zoeken. Ongeduldig begint ze heen en weer te wiebelen. Vragend kijkt ze me aan.
'Oké, toe dan maar,' zucht ik. 'Je gedraagt je als een dame.'
Want dat is ze inmiddels, een echte dame. En hij ziet dat ook.
In mijn ogen blijft ze echter altijd mijn kleine meisje, volwassen of niet, en niemand komt aan mijn kleine meisje!
Ik voel hoe zijn ogen zich in me boren. Langzaam draai ik mijn hoofd opzij.
Een staarwedstrijd volgt.
Zijn ogen worden kleiner en kleiner. Zonder zijn blik af te wenden staat hij op uit de stoel. Ik kijk hem strak aan. 'Je flikt 't niet,' probeer ik met mijn blik te zeggen. Maar daar heeft  hij schijt aan.
Tergend langzaam rekt hij zich uit.
Ik ken hem al van kleins af aan. Eerst vond ik hem een heerlijk jong, maar er is iets veranderd. Het is alsof hij mijn meisje ineens als prooi ziet. Hij wil toegeven aan de dierlijke lust die hen beide tot waanzin drijft.
En ik kan mijn frustraties nog maar amper verbergen.
Langzaam, bijna sereen, loopt hij op haar af.
Maar ze keert hem de rug toe.
Opgelucht haal ik adem, heel even dacht ik dat ze op zijn avances in zou gaan.
Hij laat zich echter niet uit het veld slaan. Plots versnelt hij zijn pas en...
'Jack foei!!' schreeuw ik uit.
Ik grijp hem bij zijn nek en trek hem naar de grond. Geïrriteerd wend ik me tot mijn moeder, die het hele voorval gniffelend vanaf de keukentafel heeft bekeken. 'Ik zweer het je mam! Laat die hormonale haarbal castreren!'

Ik klik de lijn aan het halsbandje van mijn mopshond en verontwaardigd stamp ik de voordeur uit.
'Kom maar,' spreek ik haar liefdevol toe, 'mama brengt je naar huis.'