Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]

🔯 Chapter Twenty Seven: Creepy Scars

"Sure. Mabait naman ako. You're welcome kahit hindi ko pa narinig ang 'Thank you' mo."

Then moved my right arm. Like he's a princess and I'm the Prince offering him an escort.

"Tara. Kanina pa nila tayo hinihintay."

Parang nagdadalawang isip pa siya na hawakan ako sa braso.

But then eventually he held my wrist instead.

"Huwag mong ipagkalat 'to! Patay ka sakin!"--Luiji.

Di niya alam na may recording pa ako neto.

" Patay ka diyan. Baka mamatay ka ngayon kapag iiwan kita dito."

Natahimik pero nakasimangot parin siya.

Hanggang sa naramdaman kong bumaba ang pagkakahawak niya from my wrist down to my palm.

"Tssk--"
Magpupumiglas sana ako pero nang makita ko na seryoso siyang nakatitig sakin, I seriously gaze back at him.

He even tightly gripped my hand. I can feel sudden burning feeling on my cheeks. Why am I thinking so weird? We were just holding hands and then what? There's no meaning with this right?

"Is it possible na magka feelings ka para sakin?"--Luiji.

I felt like my heart punched my rib cage that causes my jaw to drop.

" What!?What were you thinking? feelings? I mean what specific feelings were you pointing out!? " Galit na tanong ko sa kanya. Akala ko, kasunod ng pagsabi niya non ay tatawa siya kasi pinagloloko na naman niya ako pero...hindi. Hindi nag bago ang serious face niya.

Hanggang sa umiwas siya ng tingin sakin nang tignan ko siya straight to his face.

"Akala ko ba, si Jana ang gusto mo?" Nahiya ako sa sinabi ko kaya umiwas na rin ako ng tingin. Naramdaman kong pinipisil niya ang kamay kong nanlalamig na rin.

"Nagbabago ang feelings. Di mo ba alam yon?"--Luiji.

I pressed my lips. Slightly akong napa head's up and made a quick gaze on him.

"Tumigil ka nga, Utak monggo! Ano ba yang pinagsasabi mo? Dito pa talaga sa lugar nato? Na wala man lang kahit anong romantic--"

I stopped when I saw one firefly.

"Firefly!"

At nang napatingin kami sa paligid, dumami na sila! Parang nagka instant Christmas decor dito sa cemetery.

Pinalilibotan kami ng mga tutubing ito. It's so magical!

It feels so romantic. Pfft.

My heartbeats' racing! I just can't take this sort of atmosphere. My feelings right now was like drowning me down to fantasy.

Feels like an unknown romantic music was playing inside my head. I bet I'm so blushing right now.

"Ano ba, Luiji! Hahanapin pa natin sila--" hinila ko siya pero hindi siya nagpahila.

"Paano pag...may feelings talaga ako para sayo? Sagotin mo nga ako."--Luiji.

Why was he suddenly acting like this? Wala naman akong naramdamang hint noon kung saan masasabi kong may feelings siya para sakin? And then now? Haah? I don't understand at all. Mukhang ang ang bilis naman ng pangyayari.

" May nararamdaman ka bang unusual towards me kasi hinahawakan ko ang kamay mo? Para lang sa isang holding hands, ang layo ng narating mo. Magsitigil ka nga."

Kumawala ako sa pagkakahawak niya pero hinila niya ang braso ko at hinila niya ako palapit sa kanya.

Dahil matanggad siya kaysa sakin, kailangan ko pang mag head's up para makita ang pagmumukha niya sa distansyang ito.