De moeder van Matt komt in haar nopjes de trap afgehuppeld, met een blik op haar gezicht die schreeuwt: "IK WAS HET!"
De facking trut.
'Hoe durf je!'
Terwijl Matt, vol woede deze woorden tegen zijn moeder schreeuwt, ziet hij hoe de vrouw vaag glimlacht.
Alsof ze het grappig vind dat haar zoon zo boos is, vanwege iets wat zij heeft gedaan.
Dit maakt Matt natuurlijk nog kwader.
'Vind je het grappig? Vind je het grappig om je zoon pijn te zien lijden? Want dan klopt er iets niet in jouw hoofd, mens.'
Dit vond de vrouw alleen niet zo grappig.
'Hou even snel je mond di-'
'Nee, hou jij je mond dicht. Ik ga hier niet staan en luisteren naar wat jij te zeggen hebt, want dat doe jij ook nooit bij mij. Maar nu, gaat dat wel gebeuren.'
Raar genoeg hield de moeder van Matt haar mond dicht, alsof ze bang was voor haar zoon.
Maar iedereen wist dat Matt eigenlijk bang was voor zijn moeder en niet andersom.
'Waarom? Waarom moest je achter Elijah gaan. Achter mijn vriendje! Hij hedft jou nooit iets misdaan en toch probeer jij zijn leven te ruïneren, omdat ik van hem hou. Ben je soms jaloers? Omdat ik meer geef om mijn vriendje dan om mijn gestoorde moeder die mij mishandelt?! Wat moet je toch van mij en Elijah?'
Matt was zo wanhopig en kwaad dat de tranen in zijn ogen schoten.
Waarom probeert zijn moeder alles af te pakken wat hij lief heeft?
'Het is zijn schuld dat je.. dit bent. Zonder dat joch was je nooit een gore homo geweest! Zonder dat joch was je een normaal kind geweest! Het is allemaal zijn schuld en daar moet hij voor boeten!'
Nu was de moeder van Matt ook kwaad.
Alleen maakte de woorden van de vrouw, Matt alleen nog maar bozer.
'Zijn schuld? Zijn schuld?! Hoe durf je Elijah de schuld te geven van mijn seksualiteit. Hij heeft daar helemaal niks mee te maken en heeft er juist voor gezorgd dat ik gelukkig was. Tenminste, totdat jij dit flikte! Want het is namelijk allemaal jullie schuld dat ik ben wie ik ben. Jullie hebben mij gevormd tot de persoon die ik tot de dag van vandaag ben. Dus als er hier iemand voor zijn daden zou moeten boeten, dan was jij dat geweest en niet Elijah!'
De vrouw stapte naar achteren, een beetje overdonderd vanwege de woede van haar zoon.
Ze trok haar mond weer open, maar Matt liet haar niet uitpraten.
'Weet je wat? Hou gewoon je mond. Zeg niks meer. Ik wil alle klote opmerkingen die uit je mond komen niet horen. Het boeit me niet meer, wat je zegt of wat je doet. Want dit was de laatste druppel. Voor mij ben je vanaf vandaag de vrouw van mijn vader. Maar jij bent niet mijn moeder. Want als je echt mijn moeder was geweest, dan had je mij nooit zoveel pijn gedaan!'
A/N: Dit hoofdstuk moest eigenlijk met nieuwjaarsavond worden gepubliceerd en ik ben het serieus totaal vergeten. XD
Also. Matt is petty as hell.
