March 4, 1895..
Inilibang ko muna ang sarili ko habang tinitingnan ang mga nagsisiliparan na mga paru paru dito, sinabayan ito ng mga awit ng mga ibon na nagsisiliparan sa langit. Mapayapa ang lugar at walang kahit anung gulo ang maririnig mo.
Umupo ako sa malaberdeng damo at inaamoy ang mga ibat ibang makukulay na bulaklak.
Inamoy ko ang halimuyak ng sampagiuta, na kasing bango ng pabango.
At ipinikit ang mata ko, nang pagmulat ko napa atras ako ng makita ang isang malaginoong mukha at nakadamit sya ng magara at nakita ko rin ang kanyang hawak na rosas.
"Magandang umaga aking prensesa!!" At inabot nya ang kanyang hawak na rosas sa akin.
Tumayo ako at dali daling pinapag ang mahaba kung saya, ikinuha ang paypay ko at itinakip sa mukha ko.
"At sino kanaman, aber??!!" Pagtatanong ko sa kanya.
"Ako nga pala si RODRIGO ANSILMO QUINTO, ang kaisa isang anak ng Don FRANCO
"Don FRANCO!"
Hindi ko pamilyado ang kanyang tinutukoy na ama.
"Anung sadya mo rito????"
"Pinapasundo kana ng ama mo, para sa gagawin ngayung gabi!!"
Sa tingin ko hindi sya totoong pinoy, mukhang may lahi syang banyaga, dahil sa karikitan ng kanyang mata.
"Tila may dugo kang banyaga?"
"Oo, ang aking ama ay isang hapon pero dito ako lumaki sa pilipinas, kaya't ngayun sana ay tanggapin mo ang rosas na nais kung ihandog sayo. "
Mukha naman syang mabait kayat tinanggap ko ito.
"Isa ba ang ama mo sa mga inimbitahan ng ama ko na magsalo salo mamaya sa hapunan na gagawin sa mansyon??"
Inabot nya ang kamay nya sa akin.
"Op, mahal kung prensesa, at tayu na malapit ng lumubug ang haring araw, baka gabihin pa tayu rito"
Sumunud naman ako sa kanya habang hawak hawak nya ang kamay ko.
"Nais ko bang malaman ang pangalan mo??"
Napahinto ako at sinagot ko sya.
"Uh, ako nga pala si luzia viminda, tawagin mo nalang akong luz."
"Luz.. napaganda ng pangalan mo prensesa"
Nagpatuloy kami sa paglalakad, dahil medyo malaylayo rin ang aming lalakarin nag usap usap muna kami.
"Rolando??.."
"Anu yun luz??"
"Anong pakiramdam na mamuhay kasama ang kumpletong pamilya??"
Itinanong ko sa kanya yun nagbabakasakali na mabigyan ng kasagotan ang mga katanongan sa isip ko.
Lumaki kasi akong hindi kumpleto ang pamilya kayat itinanong ka sa kanya ito..
"Kumpletong pamilya??... uhmmm.. masaya.. misan malungkot kapag nagaaway ang pamilya namin.. pero matatanda na sila kayat hindi ko na sila masisi pa.... ikaw??"
Humarap sya sa akin at ngumiti..
"Uhmm... lumaki kasi ako sa ama ko ang ina ko naman ay nasa ibang bansa.."
"Ahh.. ganon ba.. alam mo may sayawan bukas ng gabi.. nais sana kitang imbitahan.."
Yumuko ako at Lumakad ako at tinalikoran ko sya..
"Bakit??"
Pagtatanong nya sa akin...
"Hindi ko kasi yan.. gawain yang mga bagay na yan.. ang akin lang eh.. magmukmuk sa mansyon.."
Hinawakan nya ang balikat ko at lumingon ako sa kanya..
"Kaya nga eh.. lumabas ka naman minsan.. ako ang bahala sayo.."
"Pero si ama..."
BINABASA MO ANG
I live On Once upon A Time
Historical Fiction"Isusulat ang bagong kabanata sa taong magbibigay buhay ulit sa tunay na tadhanang pagibig" #ShareAward2018
