Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 1: Spinner's End

Lily-Anne gaat zitten op de trap en luistert aandachtig naar het gesprek aan de andere kant van de boekenkast. Het waren twee vrouwen aan de hand van het geluid van hakken op de vloer, gevolgd door het geschuifel van Wormtail. Plotseling wordt de boekenkast ruw opzij gegooid en valt Wormtail naar binnen, waarna de boekenkast meteen weer op zijn plek wordt gezet, bijna Wormtail's voet vastzettend tussen de deur en de muur. Lily-Anne schiet naar voren en vangt hem op. Als ze hem weer loslaat, knikt Wormtail onwennig en onderdanig, waarna hij meteen naar boven schuifelt onder zijn adem vloekend. Lily-Anne draait zich terug naar de achterkant van de boekenwand en loopt voorzichtig naar voren. Ze doet haar best om haar eigen hakken de vloer niet te laten raken, want zo dik was de wand niet. Toch was het lastig om de twee zacht pratende vrouwen aan de andere kant te verstaan en zeker op het moment dat ze merkt dat haar vader dezelfde fluistertoon heeft aangenomen. Ze legt haar oor tegen de boekenkast en hoort nu haar vader duidelijk praten.

'Zet dat terug, Bella. We moeten niet aanraken wat niet van ons is.'

Kil, emotieloos en koel. Haar vader's stem als hij geadresseerde persoon niet mocht, of zelfs haatte. Een stilte volgt weer, en Lily-Anne drukt haar oor nog steviger tegen de wand aan. Ze was niet altijd zo nieuwsgierig, maar haar vader had deze mensen verwacht, en dat omdat the Dark Lord van iedereen het had gezegd.

'Je zus twijfelt aan mij. Begrijpelijk, ik heb de afgelopen jaren mijn rol goed gespeeld. Zo goed zelfs dat ik een van de grootste tovenaars ooit heb kunnen overtuigen.'

Een van de grootste slechte tovenaars bedroog haar vader zeker, maar dat deed hij al voordat Lily-Anne geboren was. Maar dit moest een andere tovenaar zijn, want de personen aan de andere kant van de boekenkast waren allemaal Death Eaters. 

'Dumbledore is een grote tovenaar, alleen een idioot zou daaraan twijfelen.'

'Ik twijfel niet aan de je, Severus.'

De vrouw met de zachte stem weer, maar Lily-Anne kon haar nu eindelijk weer verstaan. Dan hoort ze ook de tweede vrouw praten, een krakende, in slechtheid gedrenkte stem. 

'Je zou vereerd moeten zijn Cissy, en Draco ook.'

Lily-Anne's oor schiet los van de boekenkast en ze zet een stap naar achteren. Door die ene naam vielen alle stukjes op hun plek. De zachtpratende vrouw, dat was Narcissa Malfoy, en de tweede vrouw was Bellatrix Lestrange, haar zus, wat verklaarde waarom de stemmen bekend hadden geklonken. Snel legt ze haar oor weer terug, ze moest weten wat er aan de hand was met Draco. Waarom moest hij vereerd zijn? Waarmee? Draco was haar beste vriend, ze moest weten waar dit om ging. Er was niets te horen aan de andere kant. Ik heb het gemist, denkt Lily-Anne, maar dan begint Bellatrix weer te praten.

'Hij zal zijn best doen. Maar als het ertoe doet, glibbert hij gewoon weer terug naar zijn hol.'

Stilte. Lily-Anne moet zich inhouden om zelf ook stil te blijven. Ze moest weten waar dit over ging, maar ze wist niet hoe ze het te weten kon komen.

'Lafaard.'

Lily-Anne's handen ballen zich tot vuisten. Er was maar een persoon waar dit toe gericht kon zijn en niemand, maar dan ook niemand noemde haar vader zomaar een lafaard. Ze was bevooroordeeld, dat wist Lily-Anne ook, want hij was haar vader en alles wat ze had. En zij wist ook als een van de weinigen de hele waarheid over wat haar vader deed, maar dat deed er allemaal niet toe. Niemand, en zeker Bellatrix Lestrange niet, had het recht om haar vader een lafaard te noemen en ermee weg te komen. Maar voordat ze de boekenkast uit woede aan de kast kan gooien wordt ze gestopt door een zwak licht dat door de kleine opening die tussen de muur en de boekenkast zat schijnt. Lily-Anne, haar woede meteen vergetend, buigt zich weer naar voren en legt haar oor weer tegen de wand. Ze kon bijna niets horen, het waren alleen maar losse woorden, geen volledige zinnen. Maar dan hoort ze haar vaders stem luid en duidelijk.