Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 92: Dichterbij een afscheid

Hey,

Een snelle update, maar dat is met name de schuld van het nummer wat ik bij het hoofdstuk heb gezet. Ik heb zo hard zitten huilen tijdens het schrijven en dat gebeurd me niet echt vaak. Dus ik hoop echt dat jullie het mooi vinden, want het doet mij wel heel veel. Ook dus bij deze een waarschuwing dat het weer een emotioneel hoofdstukje is. Maar wel eerlijk blijven in jullie reacties.

xx

SweetLoveWriter

********************************************************************************************

Lily, moet je me iets vertellen?'

Stomverbaasd kijkt Lily-Anne op, maar als ze Angelina's blik ziet, gefocust op haar buik, weet ze precies waar het overgaat. Fred en Severus kijken toe hoe hun moeder overeind komt, het schuim van haar jurk wrijft en Angelina aankijkt. Haar gezicht emotieloos, haar ogen lijken Angelina tot in haar ziel te raken, nergens is een spoor van paniek of angst te bekennen.

'Waar heb je het over?'

Angelina kijkt geschrokken naar het plotseling omgeslagen gezicht van Lily-Anne, die in een paar seconden was veranderd in een jongere, vrouwelijke versie van haar vader.

'Ik...Ik zie dat je een...eh...buikje hebt...'

Ze slikt een keer, maar herpakt zichzelf dan.

'Dus ik dacht, moet jij me ook niet iets vertellen?'

Lily-Anne's blik blijft strak, maar van binnen is het chaos. Nu moest ze snel worden, ze had er nooit gedacht dat het misschien toch wel heel duidelijk was geworden dat ze aan was gekomen. Ze blijft kijken en zoekt ondertussen naar een antwoord. Ze doet een stap dichter naar Angelina en gaat dreigend voor haar staan.

'Als jij durft te beweren dat ik zwanger ben, dan kun je nu onmiddellijk vertrekken.'

Ze roept niet, ze sist de woorden bijna als een slang. Angelina blijft angstig kijken, zo kende ze Lily-Anne niet, maar zo had ze haar vader wel gekend en werd het maar weer al te duidelijk dat Lily-Anne een echte Snape was.

'Nee...Nee Lily, dat wil ik niet zeggen, maar...maar...'

Ze komt niet meer uit haar woorden, Lily-Anne blijft echter nog even strak kijken, om er zeker van te zijn dat er geen vragen meer komen.

'Ik ben nog steeds niet op mijn oude gewicht door mijn zwangerschap... Dat zie je niet elke dag omdat ik meestal een korset draag...'

Ze staart Angelina recht in haar ogen, die kijkt terug.

'Dus...geen vragen meer oke?'

Angelina knikt zonder haar ogen van Lily-Anne af te halen, diens gezicht breekt open en ze glimlacht weer. De sluier van strakheid viel af en ze was weer precies dezelfde als ze kort geleden was. Een lange tijd is het enige geluid in het huis de spelende kinderen en hun moeder. Angelina was te aangeslagen om nog een woord te zeggen en was naar de keuken gelopen, waar ze aan de keukentafel zat, voor zich uit te staren. Na een half uur komt Lily-Anne de keuken in en ziet Angelina zitten, ze gaat tegenover haar zitten. Haar handen legt ze op die van haar schoonzus en die schrikt op uit haar gedachten.

'Angelina, het spijt me van net.'

Angelina schudt glimlachend haar hoofd.

'Nee Lily, ik dacht vreemde dingen, let niet op mij.'

Ze wil opstaan, maar Lily-Anne houdt haar tegen.

'Ik snap het wel Angelina. Maar geloof me, als het ooit nog zo ver komt, zijn jullie de eersten die het weten.'