Mavi bir kimlik kartının, ten rengine sahip bir kimlik kartına iskambil falı olup karışışını izleyen bir hayalete sahiptim.
O hayaletin kimliğini mavi desteden ayırdım.
İkinci el bir veziri şahlandıran duvarları zehir sardunyalı kalelere sahiptim...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Q
VEZARBAL
V'1'L
YİRMİ DOKUZ
Cennet, cehennemin ikiziydi.
Ateşkese tabi tutulamayan cennetin ve cehennemin bir ruhta kan tutan imzaları, acı denen silik kavramı diri tutardı. Acı ve ruh, savaşmıştı ve hep savaşacaktı. Şeytanın siyah saçlarına ak düşmesi gibiydi ruhun ve tenin uyumu; imkanları yaratamazdı.
Teneydi, ruhaydı fakat asla tene ruh, ruha ten değildi. İnsanoğlu her adımında birinden birini kaybeden ve yola biri olmadan devam edendi. Bu iki ırkı adalet terazisine tüküren üçüncü bir azınlık vardı birde, onlar insanların gözünde suç işleme potansiyeline sahip birer psikopat, şizofreni, sadist ve daha nicesiydi.
Bu üçüncü azınlık, yaradanın iki lütfuna da sahip olamayıp yola hem teni hem de ruhu olmadan devam edenlerdi.
Ben de bir azınlıktım. Ben de bir ruha ten, tene ruh olamayandım.
Vebal'dim ben.
Günahın vatanı, günahın ana yurdu, günahın aynadaki ikizi.
Ne teni olanı, ne ruhu olanı. Yalnız adını yaşatanı.
Düşünceler yıkıldı. Düşünceler baktığım camı kirleten o simanın izi ile günahın sıfatını bir metro camına afiş diye astı.
Metro camından geçtiğimiz istasyonlara ve tünel duvarlarına bakmaya devam ettim. Hız limiti metro duvarlarını, tabelaları, rayları zikzaklar eşliğinde dağıtıyor ve gözlerden çok zihni yoruyor, metronun camına yasladığım alnımı camın soğuğuna daha çok bastırırken saçlarımı örten kapüşonum da yanaklarımı örtüyordu. Siyah dar paça pantolonumun cebindeki asetatlı kaleme uzanan parmaklarım ustaydı ve diğer elimi yormadan, baş parmağımla kalemin tıpasını açıp o yoğun kokuyu burnuma nüfuz etmişti. Asetatlı kalemin kokusunu severdim. Oje gibi, belki de biraz aseton gibi kokardı ve bana zararı büyük olan bir uyuşturucuyu hücrelerime dek çektiğimi hissettirirdi.
