Εντάξει.... Μου έλειψε λιγάκι γιατι οσο να'ναι ήμασταν ολοι μερα μαζι.. Ομως οτι μου έλειψε δεν σημενει κατι.. Ειπα πως εγω ειμαι με αλλον με ερωτευμένη.. Απλα το λεω για τα πονηρά μυαλά..
Με τον κ. Ανώνυμο μιλάμε καθε μερα αλλα τις περισσότερες φορές δεν απαντάω μιας και δεν εχω καθολου ορεξη...
Μου λειπει ο ιδιος,... Οι βλακείες του...
Γιώργος:Κατέβα λιγο Αλεξα..
Ξεφυσηξα και αφου αλλαξα ρουχα κατέβηκα κάτω.
Με περίμενε ολη η παρέα καθισμένη στους καναπέδες.
Εφη:Παιδια εγω δεν ξέρω αλλα ανησυχώ παρά πολυ..
Κάθησα δίπλα της.
Αλεξα:Γιατι δεν κάνουμε κατι? Να πάμε στην αστυνομία... Καθόμαστε εδω και τι περιμένουμε? Να έρθει και να μας χτυπήσει την πόρτα.
Αρης:Δεν ξερω αν μπορούνε να κάνουνε κατι... Αφου ψάξαμε..
Αλεξα:ΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ...ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΧΕΣΜΕΝΟ...ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ... ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ!
Ειπα και σηκώθηκα όρθια. Σηκώθηκε και αυτος..
Αρης:ΚΑΙ ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΑΛΕΞΑ? ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ? ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ???
Αλεξα:Οχι δεν νοιάζεστε...
Ειπα πιο ηρεμα.
Αλεξα:Αντίθετα εγω που τον νοιάζομαι και τον σκέφτομαι καθε μερα παω να τον ψάξω..
Τους έριξα μια ματιά και πήγα να παρω το μπουφάν μου.
Αρης:Πφφ.. Και τι νομίζεις οτι θα τα καταφέρεις?
Αλεξα:Τουλάχιστον θα προσπαθήσω και δεν θα καθομαι ολη μερα μονο να καπνίζω και να ξένο π****.
Ειπα και βγήκα εξω κοπανοντας την εξώπορτα.
Ηταν τελη Απριλίου μα ειχε λιγο ψυχρά κι ας ήταν μονο 6 το απόγευμα.
Κάλεσα ενα ταξι και του ζήτησα να με πάει σε ενα συγκεκριμένο μερος να σκεφτώ...
Υστερα απο 20 λεπτα ειχα φτάσει και αφου πλήρωσα τον κυριο κατέβηκα απο το ταξι.
Πηρα μια βαθια ανασα..
Ηθελα να τρέξω να ξεφύγω απο τις σκέψεις μου απο ολα..
Και το εκανα.. Αρχισα να τρέχω μεσα στο δάσος..
Σε λιγα δευτερόλεπτα ειχα φτάσει στο ωραιο λιβάδι..
Πλησίασα το ποταμάκι και έβρεξα λίγο τα χερια μου.
Πήρα μια βαθια ανασα και αναπνεύσα οσο περισσότερο οξυγόνο χωρουσαν τα πνεύμονια μου...
Ενιωθα δυνατη, σαν ολα τα ειχα αφήσει πίσω..
Στον ουρανό υπήρχαν πολυ ομορφα χρώματα και κάθησα και τα έβγαλα φωτογραφία.
Την τράβηξα και την κοίταξα στο κινητό μου.
Παρατήρησα μια σκιά πισω απο το τοιχακι..
Παραξενευτικα.
Κράτησα το κινητό σφικτά στα χέρια και άρχισα να πλησιάζω το τοιχακι.
Αυτό που ειδα βουρκωσα και εβαλα το χέρι μου να μην ουρλιάξω... Με τρεμάμενα χερια κάλεσα γρήγορα τον αριθμο του Γιώργου.
Αλεξα:Βρήκα τον Χρήστο... Χτυπημένο... Κάποιος τον πυροβόλησε...
Τωρα που το θυμήθηκα... Χαρα:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Χευυυ💜
Τι κάνετε? 💕
Ελπίζω να ειστε καλα.. 💘💘
Λοιπον αλλαξα την φωτό του Αργ... Αν θελετε τσεκάρετε τη. 💜😉
Ερώτηση 1 Συνεχίζετε να μην συμπαθείτε τον Χρήστο? 🤔🤔
