Angel in Disguise

Chapter 19 *The Wake*

Tinignan ko si Japoy at nakita kong nakatitig lang siya kay Maya habang nagsasalita si lola. Nilingon ko ulit si lola at binigyan ko siya ng isang ngiti “Lola masaya din po kami na nakasama namin si Maya. Hindi po siya mahirap mahalin kaya naman napalapit na po kami sa bata”

Hinawakan niya yung kamay ko “salamat Dionne. Teka muna at kukuha lang ako ng makakain niyo” tinalikuran niya kami at dumiretso sa kusina.

Nakita ko namang tumalikod din si Japoy sa kabaong ni Maya at naupo sa isa sa mga upuan doon. Tumabi ako sa kanya.

“J-japoy.. o-ok ka lang ba?” pag aalalang tanong ko dito.

Hindi niya ako sinagot at nakatitig lang siya doon sa malaking litrato ni Maya na nakapatong doon sa kabaong.

Huminga ako ng malalim.

Alam ko nasasaktan si Japoy ngayon kahit hindi siya nagsasalita o nagpapakita ng emosyon. Alam ko dahil ramdam na ramdam ko ang lungkot. Pero sa totoo lang, sa ngayon, hindi ko din alam ang sasabihin ko sa kanya. Oo ilang mga mahal ko na sa buhay ang nakita kong mawala, pero si Japoy, hindi ko alam kung naranasan niya na ang sakit na ito dati. Ang sakit na sa una, halos nakakabaliw.

“I-I prayed to God…”

Napalingon ako kay Japoy at nagulat ako ng makita kong nanginginig siya

 

“Dionne… I prayed to God and told Him to save Maya… b-but why? Bakit hindi niya pinakinggan? Bakit ganito ang nangyari sa bata?”

 

Hinawakan ko ang kamay ni Japoy “He listened to your prayer Japoy. Tinupad niya ang gusto mo but not the way you expected it to be…”

“but Maya’s so young! Madami pa siyang pwedeng magawa! Bakit kailangan ang aga niya mawala? Tell me Dionne! Bakit! N-nung tumawag yung bata saakin, kung alam ko lang na huling beses na namin maguusap nun edi sana iniwan ko ang trabaho ko at dumiretso ako sa ospital para kahit sa huling sandal nakita ko manlang siya ngumit. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko manlang nagawang pagbigyan ang huling hiling nung bata. Bakit pa kasi sa dinami-dami ng magkakasakit, bakit si Maya pa? Bakit hindi na lang ako? Masama akong tao at walang ibang pumasok sa isip ko kundi puro pera at kasikatan. Bakit ako binigyan ng malakas na pangangatawan ng Dyos? Bakit si Maya hindi?”

“J-japoy..”

“Dionne, bakit…” huminga ng malalim si Japoy at nagulat na lang ako ng may makita akong luha na tumulo galing sa mata niya “…bakit ako napalapit sa isang taong hindi ko pa nakakasama ng matagal? Bakit ko iniiyakan ang isang batang sandal ko pa lang nakakasama? Pakiramdam ko ngayon para akong namatayan ng sariling anak eh…” nagtakip ng mukha si Japoy at nakita ko ang panginginig niya. Alam kong tuloy tuloy na ang pagiyak niya ngayon.