CHAPTER 17 : HER SMILE..:(
Emem's POV
hindi ko alam kung anu mararamdaman ko pagkatapos kong makita si jay na umiiyak.. first time ko siang nakitang ganun.. masakit sakin na makita ko siang nagkakaganun..
pero ang mas masakit, patuloy na nag eecho sa isipan ko ung mga sinabi nia..
" bhe, tandaan mo lagi .. na mahal na mahal kita, ndi un magbabago.. ha ? tandaan mo na may JRC na nagmahal sau.. "
bakit gnun ung sinabi nia ?? sabi nia babalik sia .. pero sa tono nia knina, parang nagpapaalam na sia..hindi pwede.. nagpromise sya sakin..
"hija, wag ka umiyak.. wala matutulong yan.. " si mama.. nandito pala sya sa room ko.. hinug nia ko ...
"sshh.. mahal ka nun ok ?? babalikan ka nun.. " sabi pa ni mama na pinilit ngumiti..
pinunasan ko ung luha ko.. " ma, ndi ako sanay.." sabi ko..
" sanayin mo anak.. un ang mas madaling paraan.." sagot ni mama. tinignan ko sia..
" sanayin ko ma ??? ayaw ko.." sabi ko na tumayo na.. nakatalikod ako kay mama
" bakit naman auw mo anak ??" nagtatakang tanong ni mama
" ma... pag sinanay ko sarili ko na wala sia sa tabi ko, baka ndi ko na sya mahintay.. " sabi ko..
tumulo nanaman ung luha ko.
"sshh.. that's not what i mean anak.. wag ka magmukmok dito sa bahay.. lumabas ka.. make yourself busy.. dahil kung binaon mo sarili mo kakaisip saknya, baka mas lalo kang mahirapan.." lumapt sakin si mama
" do you reAlly think making myself busy ma is the easiest way ?? pano kung nakarating kay Jay un, na nagpapakasaya ako habng waa sia ??" nag aalalang sabi ko
" anak, ano ba ang sinabi sau ni Jay before sia umalis ?? diba be happy ?? magiging sad sia pag nlaman niang nagmumukmok ka.. " pangungumbinsi ni mama
" i don't know ma.. " sabi ko na bumalik sa kama tas nagtalukbong ng kumot di ko namanlayan, nakatulog pala ako..
pagkagising ko..tumawag si mma
