Toscka •Bokuaka•

deux

Bokuto fotoğraf çekmekten nerdeyse vazgeçemişti.

Çünkü onları bakılmaya, çizilmeye bile değer görmüyordu.

Bokuto, fotoğraflarını renklere değer görmüyordu.

Fotoğraf makinesine bakmayı keserek yoluna döndü.

Galeriye girmek üzereyken üstündekilerin ne kadar paspal göründüğünü düşündü. Basit kot pantolonu ve beyaz tişörtü.
Fotoğraf makinesi. Spor ayakkabıları.
Artık, yaptığı işten zevk almıyordu. Gereksiz buluyordu.

 Aslında gereksizlikten öte birinin duygularına dokunmayacak ise bur önemi olmadığını söylerdi kendi kendine.

Çektiği fotoğraflar, istediği gibi değildi.
Gördüğü insanlar, tanımak istedikleri gibi değildi.
Renkler, ilk zamanlar ki gibi değildi.

Büyük kapıdan girdiği ilk an karşılaşabileceği her şeyi düşünebiliyordu.

Girdiği galeride hepsi aynıydı. Tüm resimler.

İnsanları gördü. Hepsi birbirinin aynısıydı.
Aynı konuşmaları farklı resimler hakkında yapıyorlardı.

Bokuto gerildi.
Uzun zamandır kalabalık ortamlara girmiyordu. Evde pinekleyip video oyunları oynamak daha eğlenceliydi. Son günlerde, hiç olmadığı kadar yalnız hissettiriyordu bu. Ama kalabalığa karışmaktan daha iyiydi.

Ellerini pantolununa sürüp gergin olduğu zaman hep yaptığı şeylerden birini yaptı.
Parmakları ile ritim tuttu.

Resimlere,renklere bakıyordu. Bir yandan da tanıdık herhangi birini arıyordu.

Ağlayan bir kadın resmi gördü.

Ne kadar ruhsuzdu bu?

Güneşli, yağmurlu tablolar vardı. İnsanların hayal dünyaları hayranlık uyandırıcıydı.

Galeriyi dümdüz yürüyerek bitirmek üzereydi.

Arkadaşı Kuroo'yu gördü.
Elinde tuttuğu kayıt belgelerini dolduruyordu. Her zamanki gibi yüzünde bıkkınlık vardı.
Burada sırf Kenma'nın  isteği üzerine çalışıyordu .

Yüzüne bir sırıtış yayıldı.

Şanslılar.

Bokuto en sonda sergilenen resme bakmadan önce Kuroo'ya selam verdi.

"Hey hey hey Kuroo."

"Evet, Evet Boku- bir dakika! Sen evden mi çıktın? Sen?"

Omuz silkti. Hâlâ kot pantolonunun üstünde parmakları ile ritim tutuyordu.

"Suga evden çıkmazsam benimle yapacağı şeyleri sıralayan bol tehdit içerikli bir konuşma yaptı. Ve biraz korkutucuydu." Dedi kaşlarını oynatarak.

"Yani." dedi Kuroo ensesini kaşıyıp. "Bunu yapmaya biraz bende zorlamış olabilirim." Sonra elini indirdi. "Sadece biraz ama." Parmakları ile de miktarı anlatmaya çalışır şekilde hareketler yapıyordu.

Umutsuzca ellerini iki yana açtı.

"O an izlediğim bütün korku flimleri aklıma geldi. En acısız ölümü hayal ettim"

Fısıldadıktan sonra gülüp son reme baktı. Kuroo ise resim ile ilgili bilgileri dolduruyordu hâlâ.

Birkaç saniyelik bakışmalar sonrası her resimden çektiği gözleri, bu tuvalin üstünde takılı kaldı.