Kapının tikirtisiyla gözlerimi araladim, hava karardigina gore saatlerdir uyuyordum.Yavasca yataktan dogruldum ve aynanın karşısına geçtim.Gözlerimin içi aglamaktan kıpkırmızı olmuş altlarinda mor halkalar olusmustu.Kapi tekrar caldi.Kim oldugunu bilmiyordum ama eğer Jasonsa kavga edecek gücüm yoktu.Kapinin kolunu tutup biraz bekledikten sonra araladim.Kafasını gordugumde kapiyi kapatmak icin bir hamle yaptim ama ise yaramadi.Iceri dalip beni suzmeye basladi.
" Jessica ben üzgunum bu kadar hirpalanacagini bilemedim sana dunyanin en kötü insaniymissin gibi davrandim ve ben sey ozur dilerim."
Öyle dönüp kaldım bir süre.Bir sey soyleyemedim.Kizamadimda.Ne yapacagimi bilemedim.Affettim kardeşim diyip boynuna atlayamazdim dimi yapamazdim yani yapmamaliyim.
"Affettim" bu cumlenin agzimdan nasil ciktigina dair bir fikrim yok ama lanet olsun ki cikti.Birde bu yetmezmis gibi gulumsedim.
"Sevindim bucur."dedikten sonra bana sarildi.O bana sa ril di.Once kollarimi kipirdatmadim sonra icimden uce kadar saymaya baslayip uc diyince bende kollarimi boynuna doladim.Evet sanirim uvey kardes krizini cozuyoruz! :)
