Adopted by 1D

37.

Pov Audrey

De volgende ochtend word ik wakker in de armen van Niall, ik heb heerlijk geslapen. Ik sta op en loop naar de douche, zet hem aan en als de stralen warm zijn ga ik eronder staan. Ik zing mee met de liedjes van de jongens, echt verkeerd dit. Ik ken ze allemaal uit het hoofd en ik vind het geweldig, ze weten het namelijk niet. Als ik eenmaal uit de douche ben gekomen kleed ik me om, föhn mijn haar en doe het in een hoge staart.

'Guys? Ik ga vandaag naar Jason.' Ik krijg verbaasde blikken toegeworpen, Harry is de enige die boos kijkt. 'Waarom?' Zegt Liam met woede in zijn stem, ze weten het allemaal wat hij heeft gezegd in de sportschool. 'Hij is depressief en zit in een inrichting, mag ik mijn beste vriend die blijkbaar keihard aan de antidepressiva zat niet bezoeken?' Ik ren naar boven, ze begrijpen me nooit.

'Audrey? Audrey ik ben het.' Het is Liam. 'Deur is open.' Ik ga op bed zitten en Liam kijkt me aan, maar omhelst me al snel. 'Zal ik je brengen?' Ik knik. 'Graag Li, is Harry boos?' 'Ja, en Niall ook.' Ik zucht. 'Waarom?' 'Aangezien ze vinden dat je terug krabbelt, ze vinden je zwak.' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Zwak?!'

'Dus ik ben zwak he?! Ik ben het meisje die haar beste vriend bezoekt nadat hij haar heeft genegeerd. Hallo? Ik heb het Ni en Lou toch ook vergeven omdat die zijn vreemdgegaan?' Ik zie dat Niall slikt. 'Wat hij heeft gedaan kan echt niet.' 'Dat is verleden Ni.' 'Ja maar kom op, ben je nou zo achterlijk?' Ik schrik, is dit Niall wel? Normaal zegt hij dit nooit, vooral niet tegen zijn vriendin.
'Dus ik ben achterlijk? O ja ik weet al waarom, omdat ik het je vergeven heb, weet je wat Niall, het is uit.'

~~~~~

Ik loop door de straten van Londen, bedek mijn blauwe gezicht met mijn hand, aangezien Niall me geslagen heeft. Ik heb Liam en Louis laten weten waar ik was, ik loop nu naar Jason. Ik mis hem zo verschrikkelijk.

'Mevrouw, wat heb jij op je gezicht? Heeft iemand je au gedaan?' Ik kijk naar beneden en zie een meisje van ongeveer 5 jaar staan. 'Ja meisje, iemand heeft mij au gedaan. Waar is je moeder?' 'Die loopt daar.' Het meisje wijst naar een vrouw verderop, die zwaait. 'Wat een mooie mama heb jij.' 'Ze is model, ben je verliefd?' 'Nee, ik was verliefd op een jongetje, nu niet meer.' 'Heeft dat jongetje jou au gedaan? Want dan sla ik hem hoor!' Ze balt haar handen tot vuistjes en ik glimlach. 'Ja, hij heeft mij au gedaan.'

'Mama! Deze mevrouw heeft auwie op haar gezicht!' Ik schud de vrouw haar hand. 'Micah.' 'Audrey.' 'Maar vertel, waarom heb je die blauwe plek op je wang?' 'Ik had het uitgemaakt met mijn vriend, aangezien hij mij niet vertrouwde, hij werd boos en sloeg me een paar keer op de wang.' Ik word omhelst en ik glimlach. Het meisje staat achter haar moeder gekke gezichten te trekken. 'Ik moet gaan, mag ik je nummer?' Ik knik en zet mijn nummer in haar telefoon.

Na mijn bezoek aan Jason loop ik naar huis. Ik ga gewoon weer naar huis, denk ik. Het is echt ver lopen en onderweg begint het ook nog te regenen. Ik zie 4 meisjes lopen, totaal vermomd. 'Sorry? Mag ik jullie even storen?' Ze knikken en doen hun vermomming af. 'Kennen jullie One Direction persoonlijk?' Ze knikken. Ik zucht opgelucht. 'Kan ik bij jullie blijven slapen? Ik ben Audrey.' Ze beginnen allemaal te gillen en omhelzen me. 'Ja tuurlijk!'

'Perrie?' 'Ja Audrey?' 'Waar kan ik slapen?' Ze wijst naar een deur en ik knik. 'Bedankt.' 'Voor jou doen we alles.' Ik glimlach en ga op bed liggen, ik had wat spullen meegenomen dus ik kleed me om in een shirt van Harry en een trainingsbroek. 'Welterusten iedereen!' Schreeuw ik door het hele huis. 'Welterusten Audrey!'

~~~~~

De volgende ochtend word ik wakker in een ander bed, die trouwens super lekker ligt. O ja, ik sliep bij de meiden van Little Mix. 'Audrey? Ben je wakker?' Het is Leigh-Anne. 'Ja Leigh, kom eraan!' Ik grinnik en kleed me snel om. 'Wat eten we?' Mompel ik als ik de trap afloop. 'We eten pannenkoeken.' 'Yeah! Pancakes!' Ik ga snel aan tafel zitten en kijk de meiden dankbaar aan.

'Ik denk dat ik maar eens naar huis moet.' Ik werp een blik op mijn telefoon, ik had in totaal 67 gemiste oproepen. Geen een van Niall. 'Het was gezellig.' Ik omhels de meiden en loop naar huis, ik zie er tegen op. 'Audrey?' Ik kijk om en zie Micah staan. 'Ga je weer terug?' Ik knik en word omhelst. 'Als er iets gebeurd, bel mij dan alsjeblieft.' Ik knik en omhels haar nog een keer.

~~~~~

'Ben thuis!' Ik zie dat er gelijk 3 jongens op me af komen rennen, die me snel omhelzen. 'Waar was je?' 'Ik was bij Little Mix.' Ze knikken begrijpend. 'Waar is Niall?' Vraag ik voorzichtig. 'Je wang is hartstikke blauw.' 'Fijn Li dat je zo bezorgd bent, maar om het onderwerp weer terug te brengen, waar is Niall?' 'Bij Cara.'

Tranen stromen mij over de wangen. 'Dus het is nog geen 24 uur uit of hij heeft zijn lul al weer in iemand anders gestoken?' De jongens knikken. 'Het spijt me Audrey.' Ik omhels Louis en al snel zitten we weer in een groepsknuffel. 'Ik hou van jullie.'

'Wanneer is Niall thuis?' 'Geen idee, vanavond pas, zullen we wat gaan eten?' Ik knik en bestel pizza. 'Hebben we een ijszak?' Liam knikt en pakt een ijszak uit de vriezer, die ik tegen mijn pijnlijke wang houd. 'Waarom zou hij zoiets doen Li?' 'Geen idee, hij heeft nog nooit iemand geslagen.' Krak. Wat je daar hoorde was mijn hart. Dat hij nooit iemand slaat en mij wel betekent of dat die gewoon een klootzak is, of dat hij echt echt boos was. Ik denk het tweede.

De deurbel gaat en ik sprint erheen met geld in mijn hand. 'Hey!' 'Hey, hier heb je je pizza's.' 'Bedankt! Houd de rest maar.' Ik kijk de jongen even goed in de ogen en ik voel dat hij snel iets in mijn handen drukt. 'Doei!' Ik loop naar binnen en kijk naar het briefje. Het is zijn nummer. 'Eet smakelijk Li.' 'Waar zijn Lou en Harry eigenlijk?' Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee, niet thuis in ieder geval.' Liam grinnikt en ik begin met het eten van mijn pizza.   

~~~~~

Het is 11 uur in de avond en ik zit op de bank met Liam een film te kijken. Ik hoor de deur dichtvallen en in de deuropening staan Louis en Harry. 'Hey guys! Willen jullie ook kijken?' Ze knikken en ploffen op de bank. 'Willen jullie ook wat chips?' Ze knikken en ik loop naar de keuken. 'Jongens?' Geen reactie. 'Jongens! Wie is dat in de tuin?' Ik wijs naar de tuin waar een meisje in een jurkje staat, ik schat haar 5 jaar.

'Je verbeeld je dingen Audrey.' Ik schud huilend mijn hoofd en ren naar buiten, waar het meisje nog steeds staat. 'Audrey!' Ik kijk om en zie Niall staan. Ik schreeuw en zie het meisje nog steeds staan. Verbeeld ik me dingen? Ik zak huilend op de grond en doe mijn handen op mijn oren. 'Ga weg!' Ik voel een hand op mijn schouder. Het is Niall, te horen aan het accent. 'Audrey, welk meisje bedoel je?' Ik kijk naar de plek waar het meisje stond, ze is weg.

'Wat was dat net?' 'Ik weet het niet, ik zat net in een terugval denk ik.' 'Terugval?' 'Ik zag vroeger altijd figuren, de keer hiervoor was ik 13, het is dus een tijd geleden.' 'Je wang is blauw!' 'En wiens zijn schuld is dat?' Niall slaat zijn ogen neer en omhelst me. 'Het spijt me Audrey.' 'Het is goed, ik snap dat je boos was, vrienden?' Ik heb nog steeds gevoelens voor hem, maar nu een relatie kan ik echt niet aan. 'Vrienden.'