Everything I Gave You

2.1 Bea of Lions

Hi, reader! Hope you like this.

ISABEL BEATRIZ POV

I woke up with the sun rays peeking from the curtains.

Its a new day... And a new life.

"Beatriz, come on down! You have work today!" I heard mom shouted

I smiled. "Yes Mom! I'm up!" I shouted back before standing up from my bed and went to the bathroom.

I do my morning rituals and when im done wearing my hoodie and ripped jeans, bumaba na ako.

"Good morning, Mom!" Humalik ako sa pisngi ni Mom bago umupo sa stool habang siya naman ay nilagyan ako ng pagkain sa plato at ibinigay sakin.

"Good morning too. Okay ill go ahead and take care of yourself." Sabi nito.

"Okay mom." Sagot ko nalang.

Kumain na ako ng bacon and egg with rice. Pagkatapos ay ibinaba ko nalang sa sink at umalis na rin.

Paglabas ko, nanginig pa ako sa lamig. Winter is coming.

Ive been living here in San Francisco for four years. After our team got a back to back championship, i broke my contract with Kim to play the fifth year.

I was too hurt to stay with the team. At hindi ko rin kayang makita silang dalawa.

After the championship ay bumalik kaming Ateneo para sa mass. Then, bilang Captain ay nagbigay ako ng speech. Hindi ako inannouce ang pag alis ko. But the next day, kinausap ko ang management at wala rin silang nagawa. Nagsorry na rin ako sa kanila.

At sa pag uwi ay sina mom naman ang kinausap ko. They were angry at Jho for hurting me pero hindi nalang nagkomento.

I asked if i can stay in Cali. We have a house there. At dahil ayaw rin ni Mom na mag isa lang ako, sumama siya sakin. She resigned as the Marketing Head and stay with me in Cali.

Sila Dad nalang ang bumibisita o kaya months kung mag stay si Dad samin. Si Kuya ang nagmamanage ng business ng family sa Manila.

Ako, i mourned. Haha!

Of course, nasaktan ako kaya dumaan ako sa pagiging heartbroken. Walang ganang kumain, tinatamad sa lahat ng bagay..Natigil lang nung makita kong umiiyak si Mom. Mula sa sophisticated woman, i saw her broke down. Dun ako nagising.

I tried to get back on track. I turned to volleyball. May nakakalaro akong team sa park. Actually mga estudyante lang din sila sa malapit na university sa lugar na yun saka past time lang yung volleyball. Pantanggal stress. Hanggang sa sumali ako at bumuo kami ng teams. Tapos parang liga rin na naglalaban laban. May mga names din kaming binuo. Ang premyo ng mananalo ay malilibre ng isang buwan mula sa matatalong team.

Hindi hihinto ang mundo dahil nasaktan ako.

After a year, i started to work sa bookstore slash coffee shop na binuksan ni Mom. I also enrolled myself in SFU to Master Economics.

Four years...nakapag move on ba ako?

Nakamove on na ako...sa sakit at galit na naramdaman ko.