2009 Οκτώβριος
Είχαν περάσει μήνες από τότε που είχα γίνει ο Gloss και τραγουδούσα μαζί με τους hyungs μου, οπότε μπορούσα να πω ότι ήμουν ικανοποιημένος με την ζωή μου αυτή τη στιγμή. Μου άρεσε αυτό που έκανα, αλλά τα όνειρα ήταν ακόμα μεγάλα.
«Έχεις βελτιωθεί πολύ Yoongi» είπε ένας από τους hyungs μου καθώς χαμήλωνε την ένταση της μουσικής. «Όλοι έχουμε βελτιωθεί».
Επικράτησε μία μικρή σιωπή μέχρι που μίλησε κάποιος. «Έχω δει κάτι φυλλάδια οντισιόν στους δρόμους και σκεφτόμουν...»
«Όχι» τον έκοψε.
«Είναι καλή ευκαιρία για επιτυχία».
«Πρέπει να πάμε στη Σεούλ».
Τρόμαξα στην ιδέα ότι έπρεπε να θυσιάσω την πόλη που μεγάλωσα, αλλά δεν μίλησα. Δεν είχα δικαίωμα να μιλήσω, όχι ακόμα.
«Δεν ξέρεις πως θα καταλήξουμε αν φύγουμε. Στη Σεούλ όλοι γίνονται idols, βάφονται και υποκρίνονται κάτι που δεν είναι. Αν πάμε σε εταιρεία δεν θα κάνουμε πια μουσική».
«Δεν το ξέρεις αυτό. Μπορεί να παραμείνουμε όπως είμαστε, μπορεί να γίνουμε idols αλλά να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε, ή να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε ξεχωριστά».
«Θα εγκατέλειπες την ομάδα;»
«Όλοι θα το κάναμε είτε το πιστεύει είτε όχι. Σημασία έχει ότι πρέπει να πετύχουμε τους στόχους μας και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να θυσιάσουμε κάποια πράγματα. Δεν λέω να εγκαταλείψουμε ο ένας τον άλλον, απλά να κυνηγήσουμε μια ευκαιρία που μας δίνεται και όπου μας βγάλει».
«Εγώ συμφωνώ» η φωνή βγήκε από τα χείλη μου προτού την προλάβω. Ήθελα να ακουστεί η φωνή μου και με το να μένω στο Daegu όσο και να με έθλιβε δεν μπορούσα να πετύχω πολλά. Όλα τα όνειρα ήταν στη Σεούλ και αν έπρεπε να θυσιάσω το Daegu θα το έκανα. Ήθελα να πετύχω τον στόχο μου.
«Yoongi...»
«Μπορεί να σε τρομάζει η ιδέα hyung αλλά είναι μία ευκαιρία, μία ευκαιρία για κάτι περισσότερο και δεν θέλω να την χάσω» κοίταξα τον άλλον μου hyung και χαμογέλασα ενθουσιασμένα. «Αλλά θέλω να πάμε όλοι μαζί».
Έπειτα από έναν ενθουσιασμό απογοήτευσης και δύο ενθουσιασμού καταλήξαμε ότι θα κάναμε λίγο καιρό ακόμα μουσική εδώ και σε ένα χρόνο περίπου θα φεύγαμε για Σεούλ. Έπρεπε να μιλήσω στον πατέρα μου...
2010
«Πιστεύεις ότι το να πας εκεί θα τα καταφέρεις; Είναι δύσκολη η ζωή στη Σεούλ Yoongi» η φωνή του πατέρα μου ήταν γεμάτη απογοήτευση.
«Πρέπει να τελειώσει και το σχολείο» συμπλήρωσε η μητέρα μου.
«Θα το τελειώσω εκεί».
Ο πατέρας μου αναστέναξε. «Αν ο αδερφός σου ήταν εδώ...»
«Θα με υποστήριζε» τον έκοψα. «Θα με υποστήριζε που κυνηγάω τα όνειρα μου».
«Πρέπει να βρεις μία σοβαρή δουλειά. Τον να γράφεις στοίχους και μουσική δεν θα σου προσφέρει τίποτα».
«Μα...»
«Δώσε μου το τετράδιο σου Yoongi» η φωνή του ήταν πιο αυστηρή από ποτέ. «Τώρα» επέμεινε.
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι μου και κράτησα το τετράδιο μου πιο σφιχτά με τις άκρες των δαχτύλων μου, αλλά εκείνος μου το άρπαξε. Το άρπαξε τόσο βίαια που η καρδιά μου πόνεσε περισσότερο από όσο νόμιζα. «Συγκεντρώσου στα διαβάσματα σου και να έχεις στόχο μία κανονική δουλειά, όχι τη μουσική».
Ήξερα ότι το να φέρω αντίρρηση δεν θα με έβγαζε πουθενά, έτσι τον κοίταξα σταθερά και χωρίς να πω λέξη ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Δεν μου πείρε πολύ χρόνο να βρω άλλο ένα τετράδιο (μιας και δεν είχα χρησιμοποιήσει πολλά) και να γράψω εκεί τους στοίχους που είχα αποστηθίσει.
Αν έπρεπε να συνεχίσω το όνειρο μου θα το έκανα στα κρυφά. Έτσι για αρκετούς μήνες έκανα μουσική κρυφά από τους γονείς μου και προσπαθούσα να τους αλλάξω γνώμη αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να εξοργίσω τον πατέρα μου περισσότερο. Έτσι αποφάσισα να φύγω χωρίς την άδεια τους...
आप पढ़ रहे हैं
*the last {yoongi} * (greek ff one shot )
लघु कहानीΒασισμένο στα τραγούδια: -First Love -724148 -The Last ΠΡΟΣΟΧΗ! Η ιστορία βασίζεται στους στοίχους των τραγουδιών και κάποιες άλλες πληροφορίες αλλά δεν είναι αληθινή !
