Επίλογος

5.8K 317 82
                                    

Σήμερα δώσαμε με την Εύη το τελευταίο μας μάθημα στις πανελλήνιες. Μόλις βγήκαμε από το κτήριο που δίναμε πανελλήνιες, μία ολοκληρωτική ανακούφιση μας περιέβαλε. Όλο το βάρος που κουβαλούσαμε αυτούς τους μήνες είχε φύγει από πάνω μας.

Με την Εύη κάναμε λίγες βόλτες στη πόλη και έπειτα καθίσαμε να φάμε κρέπα. Έπειτα, κατά το μεσημέρι πήγαμε σπίτι της για να αράξουμε και να δούμε κάποια ταινία. Το απογευματάκι συμφωνήσαμε να πάμε σπίτι μου. Αν και εγώ πρότεινα να βγούμε για καμιά βόλτα, η Εύη κατά έναν περίεργο λόγο δεν είχε όρεξη, επειδή έλεγε πως ήταν αρκετά κουρασμένη μετά της πανελλήνιες. Ήταν σπάνιο φαινόμενο να θέλω να βγούμε και η Εύη να μην θέλει. Ήταν λες και αντιστράφηκαν οι ρόλοι μας. Παρ'όλα αυτά, δεν το συνέχισα. Μιας και δεν μου φαινόταν καθόλου κακή η ιδέα να κάτσουμε μέσα.

Το απογευματάκι δεν άργησε να έρθει και έτσι, αφήσαμε το σπίτι της Εύης και φύγαμε για το σπίτι μου.

"Νιώθω τόσο χαρούμενη που τελειώσαμε επιτέλους με τις πανελλήνιες" αναφώνησε για χιλιοστή φορά χαρούμενη η Εύη ενώ βρισκόμασταν έξω από το σπίτι μου.

Πρόσεξα ότι το αυτοκίνητο της μητέρας μου βρισκόταν εδώ. Αυτό σήμαινε πως δεν είχε πάει ακόμα στην δουλειά. Ή μήπως δεν δούλευε σήμερα;

"Εγώ να δεις" συμφώνησα ανακουφισμένη καθώς πήρα το βλέμμα μου από το αυτοκίνητο. Η Εύη με αγκάλιασε χαρούμενη και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε και στα δικά μου χείλη.

Έβγαλα τα κλειδιά από τη ζακέτα και άνοιξα την πόρτα. Αμέσως ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου από την κουζίνα.

"Άλισον;"

"Εμείς είμαστε μαμά" φώναξα ενώ κατευθυνθήκαμε προς το σαλόνι για να αφήσουμε τα πράγματα μας. Πριν όμως περάσουμε το χολ και βγούμε στο σαλόνι, μία φιγούρα εμφανίστηκε μπροστά μου. Έμεινα ακίνητη και αμίλητη. Ο Ντέιβιντ είχε γυρίσει και βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου.

"Στο είπα ότι θα γυρνούσα" είπε και μόνο στο άκουσμα της φωνής του βγήκα από το λήθαργο που με κρατούσε απ'το να τρέξω και να τον αγκαλιάσω.

Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων βρέθηκα στην αγκαλιά του και τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Τα δάκρυα χαράς δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους, μουσκεύοντας τα μάγουλα μου. Ο Ντέιβιντ με κρατούσε σφικτά στην αγκαλιά του και μου χάιδευε την πλάτη αραιά και που.

"Μου έλειψες μωρό μου" ψιθύρισε και ένιωσα την ανάσα του να χτυπάει τον λαιμό μου.

You Changed MeΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα