Babamın evlenmesi üzerine depresyona girmiştim. Biraz hava almak ve Çiğdem'in yüzünü görmek istemediğim için evden kendimi dışarı atıyordum. Böylece kafamı dinliyordum. Yağmurlu bir günde dışarı çıkmıştım. Bir parkta oturup ağlamaya başladım. Ani bir şekilde yanımda bir erkek belirdi. Gözlerimi bir heyecanla bir panikle silmeye çalışarak ona baktım. Bana bücür diyen çocuk bana bakıyordu. Sesi titreyerek:
- Sana bücür dediğim için özür dilerim. Seninle tanışmak istiyorum.
- Önemli değil.
- Tanışmak istemiyor musun benimle?
- Tabiki olur.
- O zaman ben Mete.
- Ben de Damla.
- Memnun oldum. Bana neden ağladığını söylemek ister misin? Yardımcı olabilirim belki.
- Annemle babam boşandı.
- Kötü olan ne ki? Normal bir şey sonuçta.
- Kız 21 yaşında ve oldukça genç. Babamın parası için evlendiği belli. Babama zarar vereceğinden korkuyorum.
Bu konuşmadan sonra dudaklarımın üzerinden onun tatlı ve sımsıcak nefesini hissetmeye başladım. Bana, "endişlenme" diyordu. Beklenmeyecek bir şekilde nefeslerimiz karışmaya başladı derken yanaklarımız kızararak bir anda geri çekildik. İnanamıyordum çünkü ona aşık oluyordum.
