KARANLIĞIN SIRLARI

KARANLIK DOLU GECE

sence delicesine .......

           bu .... yerine gelmelidir sevmek? bağlanmak? eğlenmek? yada bunların sadece birisi mi olabilir senin hayatında? . sadece birisi olur ve bu biriside yarım olur kafasında kilerden misin ? eğer bu kafada isen hemen ne yaşadıysan ne seni bu düşünceye ittiyse sil çünkü o düşünceyle      gidersen çıkmaz sürükleneceksin şimdi gözlerini kapat ve güzel anılarını o nasıl olduğunu bilmediğin ama bir şekilde bağlandığın kişileri düşün bak gördün mü hayatında hepsi var ama şimdi yok diyorsan da 

          sana bir şey söyleyeyim mi her zaman beyaz olmak iyi değildir bazen gri bazen ise siyah olmak en iyisidir bak şimdi sen hep beyaz yaşasan beyazın ne önemi kalacak ki şu gözünü kapattığında aklına gelen bir daha yaşamak istediğin onlarca anı  siyah için var hep siyah olup içini de karartma içinde her zaman o çocuk ruhun olsun ama o ruh her zaman şeker istemesin şekersiz kalmayı da  bilsin şimdi diyeceksin ki bana neden bunları söylüyorsun çünkü ben tam 1 yılımı böyle harcadım mahvettim sende yapma siyaha karşı dik dur beyaza ise alışma 

           beni nereden bu kadar tanıyorsun dersen hani o hep gittiğin uçurum kenarı var ya o hep yapmak istediğin şeyleri yaptığın veya yapamadığın şeyleri anlattığın bağırarak söylediğin hah işte orası senden önce benim yerimdi ben de ne zaman canım sıkılsa oraya gider ve derdimi denize anlatırdım bir gün yine canım sıkıldı ve oraya gittim . Bir kız gördüm hüngür hüngür ağlayan ve incinmiş bir kız ben ağlayan bir kız gördüğümde hep yanına gider onu birazda olsa rahatlatmak için  senin yanına gelecekken senin bağırdığını gördüm "bu günde yenildim " demiştin sonra kendini hayatını anlatmaya başlamıştım bende olduğum yerde çakılı kaldım ve seni dinledim sonra düşündüm neden , neden hep üzülen taraf yalnız kalan taraf  masumlar oluyor neyse büyük ihtimalle oraya ilk gelişindi  işte seni orada tanıdım benim yerime gelip benim yaptığım şeyi yapan kız olarak o gün ne için oraya geldiysem ne beni üzdüyse unuttum tüm gün aklımda sen ve senin hikayen vardı  her hafta pazar günü gelip denize döküyordun içini denize bir süre sonra ilgimi çektin bende her pazar geldim oraya ve seni dinledim  sonra senin kim olduğunu bulmaya çalıştım ve benim için büyük şok olan şeyi aynı okulda olduğumuzu öğrendim sebepsizce bana iyi geliyorsun bizim okulda olmanda daha iyi geldi  ve işte sonra sana bu mektubu yazdım şimdi kim olduğumu düşünüyorsundur seni meraklandırmayacağım ben  1 üst devreden kuzey 

ve işte hayatıma bir mektupla giren ama hayatımı merkezine yerleşen çocuğun bu gün doğum günü demeyi çok isterdim fakat bu gün onun ölüm yıl  dönümü evet yanlış anlamadınız bu gün onun ölüm yıl dönümü şu an öyle berbat hissediyorum ki sanki dünya boşmuş gibi zaten hayatın içinde tek olduktan sonra ne manası var ki ? sana tek değer veren kişi gittikten sonra ölmek istiyorum tamda bu gün her şeyim dediğim kişinin ölüm yıl dönümünde ama yapamıyorum , yapamıyorum korkudan değil neden biliyor musun  çünkü ben ona bir söz verdim " bana söz ver ben gitsem dahi kimse için hayatını mahvetmeyeceksin ya da   hayatına son vermeyi düşünmeyeceksin bile zaten ben hep yanında olacağım ama olur  da bir şey olur gitmek zorunda kalırsam söz ver yapmayacaksın eğer ki yaparsan seni asla affetmem işte o a söz verdim ve bir daha aklımın ucundan bile geçirmedim kendime zarar vermeyi  ama o gittikten sonra eğer ona o gün orada söz vermemiş olsaydım çoktan onun yanına gitmiş olurdum aslında o bana hayatını mahvetme demişti ama ama o öldükten sonra  hayatım kendiliğinden mahvolmuştu yalnız tek simsiyah tam 1 yılım geçti . o hastanede onu o örtünün altında som soğuk bir alana götürürlerken hissettiğim şeylerin aynısını hissediyorum ve yarım saat sonra onu yine o toprağın altında göreceğim kendimin bile o toprağın altına gireceğimi düşünürdüm ama onun o toprağın altına  gireceğini hiç düşünmezdim onunla her vakit geçirdiğimde o kadar eğlenirdim o kadar mutlu olurdum ki hiçbir zaman olumsuz bir şeyler düşünmezdik olumsuz şeyler olsa bile onları birlikte olumlu şeylere çevirirdik onun beni tanıdığını yazdığı gün annemlerin 3. ölüm yıl dönümüydü her şeyden uzaklaşmak istiyordum ormana girmiştim sonra o uçurumu görmüştüm ve haykırmıştım çünkü içimde bir acı vardı tıpkı şu anki gibi sonsuz bir acı sanki kalbimden başlayıp tüm vücudumu ele geçiriyor kalbimi ele geçirmişler de kan pompalmak yerine iğne üretiyor da iğneler in hepsi bana acı vermek için batıyor gibi varya şu an canımı onlara vermek istiyorum ama olmuyor işte hayatıma hep az kişi aldım belki korktum belki güvenemedim bunu bilmiyorum ama çok az kişiye sonsuz güvenip sevdim değer verdim 4 yıl önce değer verdiğim 3 kişi kaybettim annemi abimi ve babamı işte 1 yıl öncede onu .... 

             belkide benim yaşayabileceğim beyaz bu kadardı sadece 1 yıl tamamlanabilmiştim