Even if you die, It's only you. (Completed)

Chapter 5

HANZEL'S POV

Three weeks.

Three weeks ko na siyang iniiwasan.

Tuwing umaga hindi na ako pumupunta ng locker kasi panigurado andun siya.

Kapag natapos na ang practice namin, diretso ako sa mansiyon.

Mabuti na lang at class hours nila ang practice namin.

Tinitiis ko na lang na huwag kunin ang muffin. Tiniis ko lahat para iwasan lang siya.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya. Napansin niya kaya na iniiwasan ko siya?

Syempre naman. Sino ang hindi magtataka kung hindi mo makita ang hinahanap mo sa tatlong linggo.

Pagbaba ko sa dining area naabutan ko si Hazel.

"Where's dad, Hazel?" I asked.

"Korea for business trip." She answered. I just nodded.

I sat in my seat.

Kakain na ako ngayon kasama siya. Ayokong pumunta ng AU ng maaga.

"Exam's schedule is tomorrow." Sabi ko habang kumukuha ng kanin.

"I know." Aniya.

I look at her intently.

"I know what you do. Are you going to make your life miserable, Hazel? Hindi ko alam kung hanggang kailan kita pagtatakpan kay dad. Please Hazel, don't be stubborn." Sabi ko.

Her face darkened. Tumayo siya.

"I know you don't care. Ang inaalala mo lang ay yung galit mo kay mommy! Kung hindi umalis si mommy sana hindi ako ganito! Kung hinayaan mo na sana akong sumama sakanya hindi ka mapipilitan na pagtakpan ako kay dad! I don't deserve you to be my brother!" Sigaw niya.

I clenched my fist. Tumayo ako. Nakakapuro na siya ah.

"I don't care?! You don't deserve me as your brother?! Sa tingin mo saan ka ngayon pupulutin kung hindi kita pinagtatakpan?! Ako na ang nagbababa ng pride kasi kahit balik-baliktarin ang mundo kapatid kita! At kahit hirap na hirap na ako sa kakasabi sayo na magtino ka tinitiis ko kasi mahal na mahal kita! Ikaw at si dad na lang ang meron ako! Pinagtatakpan kita kasi hindi ko kayang makita kang naghihirap! Nagpipigil akong sumbatan ka dahil nirerespeto kita! Ginagawa ko ang lahat kahit natatapakan na ang pride ko para sa ikabubuti mo! Now tell me, you don't still deserve me as your brother?!" Sigaw ko.

Napupuno na ako! Bakit kailangan palagi niya pang ipaalala kung paano niloko ni mom si dad!

"K-kuya, I-I'm sorry..." Nakayukong sabi niya.

"Enough! Alam kong hindi yan bukal sa loob mo. Nagso-sorry ka pero inuulit mo. I need to go. Pakisabi kay dad sa condo muna ako and please stop following me." I said before turning back.

Mas mabuting sa condo muna ako ngayon. Ngayon ko lang siya nasumbatan kasi noon tiniis ko na huwag siyang patulan.

I drove fast.

Maaga pa. Pagkadating ko sa AU I called Liro and Niño para samahan ako. All of my friends here in AU, only Niño and Liro are my closest.

"Saan tayo, Cap?" Niño asked.

"Dean's office. Rooftop" Sabi ko.

Kung may problema ako sa dean's office ako pumupunta, rooftop to be specific.

Hindi naman ako mapipigilan ng dean dahil close kami. He knows my problem.

"Good morning po, dean." Bati nila.