Нүдэн дээр минь нарны гэрэл тусан нойрноосоо сэрлээ...
Жонхан: сэрчихсэн үү? *үнсэх*
Би: мхн..сайхан амарсан уу?
Жонхан: өмнөн хэзээ ч ингэж сайхан амарч байсангүй *мөрийг минь үнсэх*
Би: тийм гэж үү?
Жонхан: ийм сайхан мэдрэмж төрдөг гэж яагаад өмнөн ерөөсөө мэддэгүй байсан юм бол?
Би: чи өмнөн ийм зүйлийг хэр олон удаа хийж байсан юм?
Жонхан: тоотой л хэд гэхдээ чам шиг ийм төгс байсан нь байхгүй
Би түүнд юу ч хэлэлгүй зүгээр л хэвтэнэ. Жонхан миний эрүүнээс барин өөртөө ойртуулахад нь би түүний гарыг аван орноос бослоо...
Жонхан: яасан бэ? Жихёнаа
Би: яагаачгүй ээ зүгээр л босмоор санагдаад..
Жонхан миний гарнаас барин надруу гайхсан харцаар харна.
Би: би явж усанд орлоо гэж хэлчихээд түүний өрөөнөөс
гарлаа.
Угаалгын өрөө орон усанд орон зогсож байтал миний нүднээс өөрийн эрхгүй нулимс гарч байлаа...би яагаад байгаагаа ерөөсөө ойлгохгүй юм..яагаад уйлаад байгаа юм тэнэг чинь гэж хэлэн нулимсаа арчин зогсоно.
Удалгүй угаалгын өрөөнд Жонхан орж ирлээ.
Жонхан: яасан бэ?
Би: яагаачгүй ээ *нусаа татах*
Жонхан: чи уйлаад байгаа юм уу?
Би: үгүй ээ *инээх*
Тэр ванны хөшигыг татан орж ирлээ.
Би: би усанд орч байна штээ *доошоо харах*
Жонхан эрүүнээс минь барин өөрлүүгээ харууллаа. Би уган түүнд уйлж байгаагаа харуулахыг хүсээгүй юмсан..
Жонхан: яагаад уйлаад байгаа юм?
Би: чамд хамаагүй гэж хэлэн гарах гэж байтал тэр намайг татан чанга гэхчин тэврэнэ. Би түүнийг өөрөөсөө холдуулахыг оролдоно...удалгүй миний гар зөөлрөн түүнийг тэвэрч чанга гэхчин уйлчихлаа.
Жонхан: Жихёнаа юу болсон юм бэ? *үсийг минь илэх*
Би: чи намайг яг л бусад шиг хаяаад явчих юм шиг санагдаад байна
Жонхан: тэр чинь юу гэсэн үг юм?
Би: надад өөрөөсөө ч илүү хайртай хүн байсан..гэхдээ тэр намайг хаяаад алсын алсруу явчихсан..чи тэр хүн шиг явчих юм шиг санагдаад байна
+Жонхан юу ч ойлголгүй зүгээр л Жихёныг тайвшруулахыг хичээнэ.+
Тэд угаалгын өрөөнөөс гаран буйдан дээр суулаа.
