My story

Waarom mag ik hem niet zien?

Er was vaak ruzie in huis. Mijn vader kropte veel woede op, en dat liep niet goed uit. Hij kropte zijn gevoelens allemaal op, totdat een grote uitbarsting ontstond. Die kwamen ongeveer 4 keer in een jaar. Dat was echt niet fijn. Hij kreeg dan woede-uitbarstingen waarbij hij helemaal flipte. Hij sloeg alles kapot en maakte ons bang. Naura en ik kropen bang samen onder de dekens, terwijl mijn moeder hem probeerde te kalmeren. Maar het ging niet goed zo, er moest verandering komen. De politie kwam vaak aan huis, zelfs zó vaak dat mijn moeder een soort van speciaal knopje kreeg waar ze op moest duwen en dan kreeg de politie een melding en kwamen naar ons huis. Na vele woede-uitbarstingen besloot mijn moeder afstand te nemen samen met mij en Naura.  We verbleven een week op een camping, in overleg met mijn school. Ik kon al mijn schoolwerk gewoon daar doen, wat geen probleem was. Ik had dat zo af, ik was slimmer dan kinderen in mijn klas. Mijn vader bleef die week in ons huis, wat ook niet echt goed verliep. Toen mijn moeder thuis kwam, (Naura en ik mochten niet mee naar huis om te kijken) zag ze dat alles overhoop lag. Het hele huis was kapot vanbinnen, mijn vader had alles gesloopt. De hele tuin, mijn ouders hun kamer, de keuken, de badkamer en de woonkamer lagen vol met kapotte spullen. Elke kamer dus behalve die van mij en mijn zusje. Hij gaf om ons, en ook om mijn moeder. Het was alleen moeilijk voor hem om het te laten zien, volgens mij. Maar ja, mijn moeder wilde van hem scheiden. Dat maakte mijn vader nog bozer. In die tijd woonden mijn moeder, Naura en ik 7 weken bij mijn achtertante en achteroom. Iedere woensdagmiddag kwamen we dan bij mijn vader in ons huis, dat inmiddels wel was opgeruimd. Na die 7 weken daar wonen, gingen we een paar weken bij mijn opa en oma wonen. Mijn vader verhuisde ergens anders heen, waar weet ik niet. Mijn moeder, opa en oma kochten allemaal nieuwe meubels, en we gingen verhuizen. Toen we weer terug daar konden wonen, waren Naura en ik zo blij dat we alles een kus gaven. Mijn moeder en mijn vader hadden allemaal rechtzaken, vanwege de scheiding. Tegen onze verwachting in, kwam hij toch voor de rechter. Zijn voogdij werd opgezegd, en alleen mijn moeder mocht voor mij zorgen. Naura en ik hadden wel nog een keer in de week contact met hem onder begeleiding. Dat werd hem ook niet en het contact mocht alleen nog maar via telefoon. We mochten hem niet meer zien. Als 6-jarige begreep ik dit natuurlijk niet en ik vroeg mijn moeder op oudere leeftijd: "Mama, waarom mag ik papa niet zien?" "Nou, jouw vader is verslaafd aan drugs, Yasmina. Hij is geestelijk niet in orde om voor jou te zorgen en aangezien hij zijn woede nog steeds niet kan beheersen, en dat ook niet probeert, vindt de rechter het beter dat jij en Naura hem niet meer zien." Ik herinner nog de wietplanten in de tuin, waardoor er wel eens bij ons werd ingebroken en die daarna weg waren. Ik herinner me nog dat mijn vader bezig was met die planten, samen met zijn beste vriend van toen, Yves. 

In die tijden had ik problemen met slapen. Ik sliep altijd pas laat. Té laat voor een 6/7-jarige. Met mijn zusje ging het ook niet bepaald perfect. Mijn moeder besloot om gesprekken te regelen bij een kinderpsycholoog. Daar leerden we om alles wat er was gebeurd een plaats te geven. En ja, natuurlijk mis ik mijn vader wel. We mogen wel nog telefonisch contact tegenwoordig. Eerst probeerde hij ons nog te zien in persoon, maar nu doet hij geen moeite meer. We bellen nu ook maar drie keer in het jaar; met zijn verjaardag, met mijn zusjes verjaardag en met mijn verjaardag. Alleen dit jaar hebben we nog niet gebeld, en het is al oktober. Twee van de drie verjaardagen zijn al voorbij. 

Dit gedeelte van mijn leven heeft veel impact op mijn leven.