Poison EGO

Twenty_Nine

လူကုန္​ထံ တို႔ နားခိုရာ Barႀကီးတစ္​ခု... ​ေအးၿငိမ္​့​ေသာ
စပိန္​သံစဥ္​တစ္​ခုက နားထဲျကား​ေနရသည္​။...စပိန္​သံစဥ္​
ျမဴးျမဴးၾကြၾကြမ်ားထဲကမွ ထိုၿငိမ္​့​ေျငာင္​း​ေသာ သံစဥ္​သည္​
နား​ေထာင္​လို႔ အ​ေကာင္​းဆုံးပင္​ျဖစ္​သည္​။

Sehun အရက္​ခြက္​အား တစ္​ခါတည္​း​ေမာ့ခ်လိုက္​သည္​။

'အား!!!´

ရင္​​ေတြနာလိုက္​တာ Luhan...ငါ့ရင္​​ေတြနာတယ္​!
မင္​း​ေၾကာင္​့ဆိုတဲ့ အသိ​ေၾကာင္​့ ငါ့ရင္​​ေတြ ကြဲထြက္​မတက္​
နာက်င္​ရတယ္​...!

မင္​းကို ျမင္​ျမင္​ခ်င္​း​ေတြ႔...ျမင္​ျမင္​ခ်င္​းပဲ စြဲလမ္​းခဲ့တယ္​...
မင္​းရ​ဲ့အခ်ိန္​တိုင္​းမွာ မင္​းနဲ႔အတူ ႐ွိ​ေနခ်င္​လာတယ္​...
မင္​းရဲ႕အရာရာတိုင္​းကို ငါကလြဲရင္​ မပိုင္​ဆိုင္​​ေစရဘူး
ဆိုတဲ့ အတၱ​ေပၚလာခဲ့တယ္​...

ဒီအတၱကပဲ ငါ့ကို ဒုကၡ​ေပးခဲ့ဖူးတယ္​...

ငါ့အခ်စ္​​ေတြကို မင္​းမျမင္​ႏိုင္​ရ​ေလာက္​​ေအာင္​ ငါကပဲ
မင္​းကို မခ်စ္​ႏိုင္​​ေသးတာလား???

ငါမင္​းကို ဘယ္​လိုအခ်စ္​မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္​ျပမွ မင္​း ငါ့အခ်စ္​​ေတြကို
ျမင္​ႏိုင္​မွာလဲ  Luhan...!

Sehun တစ္​ခြက္​ၿပီးတစ္​ခြက္​ထည္​့​ေသာက္​​ေနသည္​။
အ​ေကာင္​းစားဆို​ေသာ အရက္​ပုလင္​းက ထက္​၀က္​ကိုပင္​
က်ိဳးလာၿပီျဖစ္​သည္​။

'အဟင္​း Ohsehun shi?´

Sehun သူ႔နာမည္​ၾကားလို႔ ​ေနာက္​လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။

သူမၾကားခ်င္​ဆုံး​ေသာ အသံ...

သူမျမင္​ခ်င္​ဆုံး​ေသာ မ်က္​ႏွာ...

သူအမုန္​းဆုံး​ေသာ လူတစ္​ေယာက္​...

Sehun...hak ခနဲ တစ္​ခ်က္​ရီလိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ အရက္​ခြက္​အား အားကုန္​​ေမာ့ခ်လိုက္​ျပန္​သည္​။