Marrying Mr. Boring (Published under Pop Fiction)

CHAPTER 29

"Make up with her? How? She asked me to stop caring about her." mahina kong sabi

(What? Bakit naman?) tanong nya

Inexplain ko sa kanya yung mga nangyari at yung sinabi ni Lira sakin tungkol sa feelings nya for me. I don’t know pero i feel comfortable habang sinasabi ko kay Lana lahat. Just like the old times when we're just friends.

Pinipilit ko nga lang ba sa sarili ko na mahal ko pa si Lana? Wala na ba talaga? Nasa isip ko lang ba na mahal ko pa sya? 

--

[AGA]

Knew the signs
Wasn't right
I was stupid for a while
Swept away by you
And now I feel like a fool

Umuwi na ako kaagad ng bahay pagkatapos ko makipagkwentuhan kina Dee. Hanggang ngayon pinag-iisipan ko pa din  yug sinabi nila na i-ta-try kong maging close sa iba para naman hindi lang puro si Liam yung nasa isip ko. Saka kinoconsider ko pa din yung sinabi nila na baka nga hindi naman talaga love yung nararamdaman ko kay Liam. Baka tama sila na nasanay lang ako sa presensya nya kaya akala ko mahal ko na sya.

 So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?

Wala na din akong balak pang mag meryenda dahil wala akong gana. Tutal wala din naman akong matinong makakain bukod sa junk foods. Aakyat na sana ako papunta sa kwarto ko pero nakasalubong ko si Liam sa hagdan. 

Nagkatinginan kaming dalawa ng ilang segundo. Ako na din yung unang umiwas ng tingin at nag-umpisang umakyat. Napahinto ako nung bigla nyang hinawakan yung braso ko.

 Out of reach, so far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be

"I’m sorry. I’m really sorry." sabi nya

Hindi ko sya nilingon.

"About the issue. Yes, totoong nagpunta ako kay Lana nung gabing yun. Napadaan kasi si Tita Maggie, Lana's mom, sa hotel at nagkwentuhan kami hanggang sa sumama ako sa kanya para makita si Lana, wala naman akong planong magtagal dun. Yes, i asked her to come back to me and start all over again, but he rejected it. And yes, I totally forgot na naghihintay ka sakin. Kaya naman agad akong pumunta sa hotel only to find out na umalis ka na. I tried calling your cellphone pero naka-off. I’m really sorry Lira."  sabi nya sakin

 Catch myself
From despair
I could drown
If I stay here
Keeping busy everyday
I know I will be OK

Hindi ko sya sinagot. Kahit tignan hindi ko ginawa. Pinakinggan ko lang yung paliwanag nya. Inalis ko na lang yung pagkakahawak nya sa braso ko at saka humakbang ulit. Hindi pa man ako tuluyang nakaka-akyat nung bigla syang nagsalita kaya napahinto ulit ako.

 But I was
So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?

"Ok...*hingang malalim* naiintindihan ko kung hindi mo ko papaniwalaan. Alam ko din na masama ang loob mo sakin. At alam ko na sawang sawa ka ng marinig yung sorry ko. And for the nth time, I’M REALLY SORRY LIRA" sabi nya

Out of reach, so far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be

"Sorry wouldn't change anything. We just have to accept the fact that i was hurt and you didn't noticed." sabi ko sa kanya ng hindi sya nililingon.

Tuluyan na akong umakyat at iniwan sya sa may hagdan. 

Hindi nya ba maintindihan yung pinag-usapan namin kaninang umaga, yung stop caring about me? Ano pang problema nya? Paano ko sya iiwasan kung ganyan sya palagi. Hindi nya ba maintindihan na nahihirapan ako? Hindi nya ba maramdaman na pilit na akong umiiwas sa kanya?

So much hurt,
So much pain
Takes a while
To regain
What is lost inside
And I hope that in time,
You'll be out of my mind
And I'll be over you

--

[Liam]

Rest day ko ngayon kaya naman nasa bahay lang ako at nagtratrabaho. Mas mabuti na tong may ginagawa ako sa bahay kesa naman kausapin ko lang yung hangin. 3 days na kaming hindi nagpapansinan ni Lira.

 But now I'm
So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?

Kapag nasa kitchen ako, hindi sya pumupunta. Hihintayin nya lang akong matapos sa ginagawa ko doon at saka sya pupunta sa kitchen. Ganun din sa sala, garage at sa kahit anong parte ng bahay. 3 days na din syang kumakain ng puro take out. Kaya naman halos mapuno na yung trash bin namin ng box ng pizza. 

Sinasadya kong sobrahan yung niluluto ko, para naman kapag nagutom sya hindi na sya umorder at yun na lang yung lutuin nya, pero hindi naman nya kinakain. Hindi kasi healthy yung mga kinakain nya e.

Nag-iiwan din ako ng note sa refrigirator minsan nagrereply din sya dun. Pero madalas hindi nya pinapansin. 

 Out of reach,
So far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be

Katulad ngayon, pareho kaming nasa bahay. Ako nasa sala sya naman nasa garden nagbabasa ng magazine. Ewan ko, parang mababaliw na ako sa set-up naming dalawa.

Mas madali sana kung hindi kami magkasama sa iisang bahay at hindi kami nagpapansinan normal pa yun. Pero yung samin? Ang hirap. Araw-araw kaming magkasama pero hindi kami nagpapansinan. Hindi ko alam kung paano nya nagagawa yun. Deadma queen sya. 

Ang hirap nung ang lapit lapit nya lang pero parang ang layo layo nya. Tipong abot kamay ko lang sya pero kapag susubukan ko syang abutin inilalayo nya yung sarili nya. 

Out of reach,
So far
You never gave your heart
In my reach, I can see
There's a life out there

Nung unang araw namin na wag magpansinan hindi ko maiwasan na matawag sya para yayain kumain o tanungin kung saan sya pupunta. Instead na sagutin nya ako o sungitan man lang…mag-prepretend sya na wala syang narinig. 

Akala ko mababawasan yung pag-iisip ko sa set-up namin ni Lira pero mukang lumalala lang. Tss. Nababaliw na talaga ako. Iniwan ko muna yung trabaho ko at saka pumunta sa kitchen. 

Sakto namang papasok si Lira sa kitchen. Halos sabay lang kaming dumating doon. Nagpapakiramdaman kami kung sino ba yung mauunang pumasok. Ilang segundo din kaming ganun kaya naman hindi na ako nakatiis at nagsalita na ako.

"You go first/ go ahead." nagkatinginan kaming dalawa nung sabay kaming nagsalita

Hahakbang na sana ako nung humakbang din sya papasok sa kitchen. Kaya naman nagkailangan ulit kami dahil hindi namin alam kung sino yung unang papasok ng kitchen.

"Lady's first." at umatras ako ng konti para naman makadaan na sya

"Thank you" mahinang sabi nya at pumasok na sya. Dumiretsyo sya sa may refrigerator at saka kumuha ng mineral water. 

Mabilis syang umalis doon sa may refrigerator at pumunta sa may malapit sa may sink at dun uminom. Umalis sya sa may ref dahil pupunta din ako dun para kumuha din ng tubig.  After kong kumuha ng tubig ko tumabi ako sa kanya. Medyo napa-urong sya ng koti para hindi kami masyadong magkatabi.

Hindi na ako nakatiis at tinanong sya

"Hanggang kelan ba tayo ganito?" tinignan ko sya.

Nakatingin sya sa bote ng mineral water na hawak nya. Hindi sya sumasagot

"Hindi ka ba nahihirapan sa set-up natin? Walang pansinan? Lira, please… can we just stop this childish act? Ang hirap e. Magkasama tayo sa iisang bahay pero hindi man lang tayo nagpapansinan kahit simpleng HI at HELLO lang. Lira, please…let just stop this." sabi ko sa kanya.

Tumingin sya sakin.

"Do you really want to stop this?" tanong nya

"Oo" mabilis kong sagot 

 Pero pinagsisihan ko na sumagot pa ako ng oo dahil sa sinabi nya sakin

"Let's get a divorce." 

 ************************************