Sweet Dreams

Chapter 22

“Hyung… that hurts…” Minhyuk whimpered.

It’s a normal day for us again. After we finish breakfast, we would be heading to the practice room and play until afternoon. The only difference is that Ra Ra invited us out,which is not the usual.

I prepared our breakfast since the hyungs are too lazy to do it. They watched anime as they waited.

“Ah, did Aileen meet the chairman?” Jonghyun-hyung asked after plucking his guitar.

I shook my head in answer. “We were suppose to meet the chairman yesterday, but Aileen got a headache.” I need to check up on her now, it’s pretty late in the morning, she should be at the office then. “I think we’ll go together this afternoon. So, hyung,” I turned to Yonghwa-hyung, “would it be okay if I skip practice this afternoon?”

Yonghwa-hyung nodded. “It’s not like I can help it. The chairman has to see her very soon.”

MInhyuk went beside me and started taking out the plates in the cupboard. “You know, I dreamt that nuna came here this morning…” We all lauged at the no-idea-expression of Minhyuk. “She was violating hyung in my dream.” Aigoo, we literally went ballistic at what Minhyuk said. Except Jonghyun-hyung though.He’s just smiling timidly.

Minhyuk then stared at Jonghyun-hyung. “Hyung, it wasn;t a dream, was it?” Considering hyungs silence, MInhyuk stared wide-eyed. “She didn’t do anything, did she?”

Jonghyun-hyung pursed his lips and ignored MInhyuk’s question. Yonghwa-hyung is now laughing nonstop. Aigoo… I wonder if Jonghyun-hyung and Dae-In nuna are the real thing then.

«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪«♫♥♪

            FNC ENTERTAINMENT. HUWAAAAAAA!! Nanlalamig ang mga paa ko. Nandito kami ngayon sa harapan ng company na nagma-manage ng CNBlue at FT Island. HUWAAA!! Para sa isang fangirl??? DREAM COME TRUE TO!!!

            Pero siguro nga din, dala ng mga unthinkable events na nangyari sa akin the last few months, kelangan ko nang maging mature sa pag-iisip at gawa. LOL. Di, seryoso na talaga to. Ayoko din namang magdala ng kapahamakan sa idolo kong banda.

            Kasama ko si Lee Jungshin ngayon, at para umiwas na din sa mga mata ng tao sa paligid, medyo dumistansya ako konti sa kanya. Kung napansin nya man, di na sya nagtanong.

            Halo-halo na talaga nararamdaman ko ngayon. Kinakabahan, natatakot, naduduwag, ewan ba. Natatakot nga siguro ako sa chairman nila.

            Papasok na kami sa building nila, at bumabaha naman ng mga ideya utak ko. Pano kong sasabihan ako ng layuan si Shin, magagawa ko ba? Sabay abot ng pera sakin para lang umalis. AIGOOOO! Parang drama lang ano?? Haha! Gomen, nadala na naman ako sa imagination ko. Pero, kung yun nga, magagawa ko ba? Pinagmasdan ko si Jungshin, katabi ko ngayon at malalim din ang iniisip. Napabuntong-hininga ako.

            Minsan naiisip ko na panaginip lang ang lahat ng ito, na para bang fairytale na nga ang dating. Napakaswerte ko na kasi, kaya naman mas naging kwestyonable na ng lahat. Ang nakakapanindig-balahibo naming first encounter (akalain mo yun, sa panaginip.), eksena sa Bluestorm (na halos ikamatay ko), eksena ulit sa airport (na halos ikamatay ko rin), tapos meeting sa Japan (na para bang trip na trip akong sundan) at ngayon naman, eto sa Korea.

            Napahawak ako sa bracelet na binigay ni Shin, at napangiti ako sa ng maalala ang ginawa nya nung araw na binigay nya to sa akin. Sabagay, di ko nga rin ma-imagine na darating ang araw na to, pero kung malalayo man ako sa kanya, di dapat malungkot. HAI! GANBATTE! Ang maglakad ;ang na kasama sya, maka-usap sa phone, makakain ng sabay, mayakap, sobra-sobra na yun para sa isang tulad kong nagsimula sa pag-iilusyon.