"Now!"
And then there it was, Declan took the bait and before I even realized, I won the race.
No!
STOP. I slowed down, but just before I could take my helmet and seatbelt off, the crowd got speechless as Anjo with their crew was running off the racetrack, yelling something.
And the next thing I heard was a boisterous crash.
"N-No.." nagmamadali akong lumabas ng sasakyan, akmang tatakbo na sana ako papalapit sa insidente ng may humawak sa mga kamay ko.
"Natalie"
Tuluyan ng nagpakawala ang mga luha ko. I sighed with relief as I saw his face. I saw him.
"Hon.." hindi ko na napigilan ang sarili ko at sinampal ko siya, hinampas sa dibdib at pinagpapapalo kung saan-saan.
"Damn you!" I cursed. "B-bakit mo ginawa iyon? You should have won! You should have gone first!" Hindi ko maintindihan why did he let me first? Bakit niya ginawa iyon? That was a dick move! He could have killed himself!
"That was your dream! That was the reason why you're here! Iyon ang pangarap mo bakit mo ginawa iyon?" I couldn't help but to release this feeling, hindi ko maintindihan.
"Natalie.." he cupped my face and embraced me tightly. Nandoon lang kaming dalawa habang ang ibang staff ay tumakbo na papunta sa sasakyan ni Declan na tumilapon.
"A-akala ko ikaw yung--" akala ko sasakyan niya ang tumilapon. Akala ko siya ang nasa loob ng sasakyan na umuusok ngayon.
"I'm here..I'm here" he whispered in ny ears.
"Why did you do that?" Hindi ko pa rin alam kung ano ang mararamdaman. "B-bakit.."
"You're my dream" he looked into my eyes. "Ikaw na ang pangarap ko ngayon" his eyes were teary.
"Ikaw na, matagal na" bago pa ako makasagot ay sinakop na niya ang mga labi ko.
Marami na ang nangyari sa mga oras na iyon pero isa lang ang hindi ko nagustuhan, he died.
Oo, hindi ko ikakaila na sa puso ko nakaramdam ako ng hustisya sa nangyari kay Declan pero hindi ko naman ninais iyon.
Then I came back to reality...
"A-alam ko maraming galit sa akin dahil, dahil ako ang sinisisi sa nangyaring a-aksidente ni Declan" Pinagsiklop ko ang mga kamay ko, naninikip na naman ang dibdib ko pero kailangan kong tapusin ito..
"Pero hindi ko ginusto ang nangyari, walang may gusto ng nangyari" ani ko.
"Kung ganun, bakit ka nawala sa loob ng isang linggo pagkatapos ng pagkapanalo mo?" Tanong agad ng reporter sa akin. "Totoo bang kasama mo si Mr.Valerian Fernandez sa mga oras na iyon?" Sunod na tanong ng isa pang press.
Napapapikit na ako sa mga pagkislap ng flash sa mata ko. This tension is killing me but I need to finish this.
"Totoo" napalingon ako sa likuran ko nang marinig ko ang boses niya. "Magkasama kaming dalawa sa loob ng isang linggo."
Vhal..
Umupo siya sa tabi ko at hinakawan ang aking kamay. Nagsinghapan ang mga reporter nang makita kami, hindi ko naman sila masisisi.
Nakatuon na ngayon ang pansin ko kay Vhal, siya na ang sumasagot sa mga tanong ng press sa akin kanina.
My knight and shining armour.
Epilogue
Magsimula sa umpisa
