Liefste Christian, (on hold)

1

Liefste Christian,

Vandaag is weer maandag, ik ga naar school en ben daar in complete stilte zonder ook maar met iemand te comuniceren. Het is niet dat ik buitengesloten wordt of dat ik niet wil socialiseren, ik ben gewoon verlegen en ben bang dat mensen mij afstoten als ze ontdekken wie ik ben. Ze weten bijna niets over mij of mijn problemen van nu en vroeger. Met hun praten is ook niet mogelijk, de meeste van mijn vrienden zijn vluchtelingen, mensen die alles moesten achterlaten om ergens te kunnen leven. Vergeleken met hun weet ik niets van het leven.

Iedereen is zo positief om mij heen en ik doe mijn best om hun na te doen, echt waar, ik voel het gewoon niet. De druk op mijn schouders is gigantisch, ik probeer een bijbaan te vinden op een plek waar jongeren normaal niet werken en ik heb huiswerk die eeuwig duurt om af te krijgen omdat het in een vreemde taal is. Ik heb te weinig uren in mijn dagen en moet regelmatig in de nachten tot laat werken aan alles, als gevolg daarvan voel ik me regelmatig ziek en heb ik vaak migraine. Tijd voor mijn hobbies heb ik niet meer.

Alles is zo, zo zwaar en ik weet niet hoe ik dit moet volhouden.
Was je maar hier,
Annette